Ο Νοράν αφού εξήγησε στην Ελβίρα, τι ακριβώς είχε συμβεί, την προέτρεψε να φύγουν το δίχως άλλο, για πιο σιγουριά και να πάνε σ’ άλλο τόπο, που δεν θα του γνώριζε κανείς. Η Ελβίρα στην αρχή είχε τις αντιρρήσεις της και φοβόταν το άγνωστο ταξίδι, αλλά τελικά συμφώνησε να φύγουν, όσο γίνεται πιο γρήγορα, για κάπου μακριά που να μη τους πιάσει ο στρατός του Μιχαήλ. Το πρόβλημα τους, ήταν να διαλέξουν ένα τόπο να μείνουν, που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τα πλούτη που είχαν μαζέψει και να ζήσουν ειρηνικά σαν άρχοντες.
Τότε ο Νοράν έκανε την πρόταση, να πάνε κοντά στον τρίτο αδελφό που είχαν το Σαμάν, που ζούσε σ’ ένα χωρίο της Καρύστου, στη Νότιο Εύβοια. Στο μέρος αυτό, δεν θα μπορούσε να φτάσει ο στρατός του Μιχαήλ, διότι δεν είχε τέτοια δικαιοδοσία, από την άλλη πλευρά υπήρχαν αρκετοί Ιλλυριοί (Αλβανοί) στην περιοχή που μπορούσε να τους ξεσηκώσει σε μια δύσκολη κατάσταση. Η Ελένη είχε κατατρομάξει και στην ουσία δεν έφερε καμία αντίρρηση στο Νοράν. Φρόντισε όμως να πάρει μαζί της, όσα στοιχεία μπορούσε που απεδείκνυαν την πριγκηπική καταγωγή της Χαρτζάννας, δηλαδή κάποια κοσμήματα της μητέρας της, και ιδιαίτερα ένα σταυρό χαρακτηριστικό γνώρισμα της οικογενείας των Κομνηνών και άλλα δώρα από τον πατέρα της.
Ο Νοράν και η Ελβίρα μάζεψαν τα χρήματα και τα πολύτιμα αντικείμενα που είχαν και τα φόρτωσαν στην άμαξα της Ελένης. Ο Νοράν έβαλε στην άμαξα την Ελένη, το κοριτσάκι και την Ελβίρα έδεσε στην καρότσα και τα δύο άλογα, του πεθαμένου συντρόφου του και το δικό του και ξεκίνησε αμέσως για το Νότο. Αφού είχαν ταξιδέψει περισσότερο από μια ημέρα, πέρασε από ένα τσιγγάνικο καταυλισμό και αγόρασε μια χαρακτηριστική τσιγγάνικη άμαξα και τσιγγάνικα ρούχα για όλους τους. Ο Νοράν έζεψε δυο άλογα στην τσιγγάνικη καρότσα, την καρότσα της Ελένης την κουμαντάρισε για λίγο διάστημα η Ελβίρα, μέχρι που φτάσανε σε ένα απόμερο σημείο.
Στο σημείο αυτό, ο Νοράν μετέφερε ότι πολύτιμο είχε η καρότσα της Ελένης στην τσιγγάνικη άμαξα, που ήταν κλειστή από πάνω σαν σπιτάκι και έδεσε το άλογο της Ελένης στο πίσω μέρος της άμαξας. Έτσι ταξίδευαν με την τσιγγάνικη άμαξα με δύο άλογα που έκανε το ταξίδι πιο σίγουρο και είχαν και ένα ακόμη ξεκούραστο άλογο.
Ο Νοράν είπε στις γυναίκες να φορέσουν τα τσιγγάνικα ρούχα και να κρύψουν τα δικά τους, ώστε και από την εμφάνιση τους να δείχνουν ότι πρόκειται για τσιγγάνικη οικογένεια. Αμέσως μετά, έβαλε φωτιά στην καρότσα της Ελένης και την έκαψε κυριολεκτικά, σβήνοντας κάθε ίχνος που θα έβαζε σε υπόνοια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, για τη ληστεία που είχε κάνει.
Η Ελένη είχε σαν μόνη της φροντίδα τη Χαρτζάννα και έτρεμε από το φόβο της, βλέποντας το Νοράν. Ο Νοράν για να σβήσει τα ίχνη της αποτρόπαιας πράξης του, αποφάσισε να αλλάξει όνομα. Πήρε χριστιανικό όνομα και ονομάστηκε Μανόλης Χατζηεμμανουήλ. Διάλεξε το επώνυμο Χατζηεμαννουηλ για να δώσει περισσότερο «χριστιανισμό» στο πρόσωπο του, ότι τάχα είχε επισκεφθεί τους άγιους τόπους και είχε βαπτισθεί στον Ιορδάνη ποταμό. Στην αδελφή του, έδωσε το όνομα Ελπίδα και όλη πλέον ήταν μια χριστιανική οικογένεια.
Ο Νοράν έδειχνε, άριστη συμπεριφορά προς την Ελένη και το κοριτσάκι και φρόντιζε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να μη τους λείπει τίποτα. Ήταν φανερό, ότι ο Νοράν συμπαθούσε πολύ την Ελένη και θα την ήθελε πολύ για γυναίκα του. Εντούτοις δεν επιχείρησε να τη βιάσει, άφηνε λίγο λίγο με τον καιρό να κερδίσει τη συμπάθεια της. Από την άλλη πλευρά, η Ελβίρα άρχισε να ενδιαφέρεται για τη Χαρτζάννα, γιατί ξαφνικά βρήκε ένα παιδί από το πουθενά και μάλιστα κορίτσι.
Το ημερολόγιο έδειχνε 10/04/1003. Η Χαρτζάννα ήταν τότε περίπου τριών χρόνων και έβλεπε την Ελβίρα σαν γιαγιά της και της έδειχνε συμπάθεια. Το καραβάνι του Νοράν, περνούσε σαν τσιγγάνικο και όπου σταμάταγαν τους περνούσαν σαν ανδρόγυνο το Νοράν και την Ελένη που είχαν παιδί τους, τη Χαρτζάννα και τη γιαγιά Ελβίρα, μητέρα της Ελένης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου