Η βασίλισσα Χαρτζάννα αφού φρόντισε για τους τραυματίες στο Νοσοκομείο της Καρύστου, μετά την αποθεραπεία τους, τους μετέφερε στη φυλακή του Κάστρου. Τον Καρίμ τον τοποθέτησε σε ιδιαίτερο κελί και δεν έχει καμία επικοινωνία με τους άνδρες του. Από τους 15 που αιχμαλωτίσθηκαν οι δώδεκα ήταν χριστιανοί Καρυστινοί και οι υπόλοιποι ήταν Μαυριτανοί - πειρατές.
Είχαν περάσει οκτώ ημέρες και όλοι οι τραυματίες είχαν γυρίσει στο Κάστρο.
Οι οικογένειες των δώδεκα, είχαν κατασκηνώσει έξω από το Κάστρο και η Χαρτζάννα φρόντιζε, να τους πηγαίνουν φαγητό και για μια ώρα τους επέτρεπε να μπαίνουν στο κάστρο για να συναντηθούν με τους ανθρώπους τους.
Η ανθρωπιά της Χαρτζάννας ήταν το κάτι άλλο. Οι ίδιοι οι αιχμάλωτοι και οι συγγενείς τους, έβλεπαν τη βασίλισσα σαν δικό τους άνθρωπο. Η Χαρτζάννα, μάζεψε όλους τους χριστιανούς στην αυλή του Κάστρου και τους είπε ότι, δεν χρειάζεται να περάσουν από δίκη, γιατί αυτοί που θα δικάσουν είναι και αυτοί Καρυστινοί και δεν τους πήγαινε, να τιμωρήσουν τους συμπατριώτες τους.
Έτσι αφού κράτησε τα ονόματα τους, τους έδωσε ένα μικρό χρηματικό ποσό και κάποια τρόφιμα για το ταξίδι και με την επίβλεψη των δικών της στρατιωτών, τους οδήγησε στα μονοπάτια της κορυφής της Όχης για να περάσουν στη δική τους περιοχή. Τους είπε ακόμη ότι αν ήθελαν να ενωθούν, σε μια πόλη, με τη νότια πλευρά ν’ αποφασίσουν μόνοι τους.
Τους συνέστησε, να πουν στους προεστούς των χωριών τους, που δεν ήσαν άλλοι από τους δάσκαλους, τους παπάδες και γενικά τους γέροντες, να συγκεντρωθούν και να αποφασίσουν αν ήθελαν την ένωση. Η Χαρτζάννα όμως ήθελε, να το αποφασίσουν μόνοι τους, χωρίς να αναγκασθεί να τους το επιβάλει.
Στους αιχμάλωτους και στους συγγενείς τους, η Χαρτζάννα είπε ότι αν αποφάσιζαν να μην ενωθούν με τους νότιους Καρυστινούς δεν θα τους το επέβαλε με το ζόρι. Αν όμως δημιουργούσαν πάλι προβλήματα όπως τώρα με τον Καρίμ, τότε ο στρατός της θα αναγκαζόταν να επιβάλει την τάξη ακόμη και μέσα στη δική τους περιοχή. Και ασφαλώς όλοι είδαν ότι είχε τη δύναμη να το κάνει. Φυσικά η ένωση για το Βυζάντιο ήταν δεδομένη, και ο τοποτηρητής άρχοντας Χατζηεμμανουήλ ήταν τοποτηρητής και γι’ αυτούς.
Μετά τη διάλυση της ομάδας του Καρίμ, και την επιστροφή των αιχμαλώτων οι προεστοί των χωριών, της βόρειας πλευράς της Όχης, συναντήθηκαν και αποφάσισαν όλοι ομόφωνα, ότι θέλουν ένωση και συνεργασία με τα αδέλφια τους, της νότιας πλευράς και αναγνωρίζουν τη Χαρτζάννα σαν βασίλισσα τους.
Όταν η αντιπροσωπεία των προεστών ήλθε στο παλάτι της Χαρτζάννας και της ανακοίνωσαν την απόφαση τους, η βασίλισσα δάκρυσε γιατί το πρόβλημα της διαίρεσης της Καρύστου και τυπικά είχε τελειώσει.
Η Βασίλισσα και ο τοποτηρητής Μανόλης Χατζηεμμανουήλ, έκαναν ένα γλέντι στο παλάτι, για να φιλοξενήσουν τους προεστούς και τους δήλωσαν ότι σε δέκα ημέρες από σήμερα, θα πήγαιναν στο κεντρικό χωριό των βορείων (σημερινό Καλλιανοί) για να γνωρίσουν και τους κατοίκους και ν’ ακούσουν τα προβλήματα τους και από εκεί θα επισκέπτονταν όλα τα χωριά για τον ίδιο λόγο.
Μέσα στις δέκα αυτές μέρες η Χαρτζάννα και ο τοποτηρητής μαζί με το υπουργικό συμβούλιο, έκαναν πολλές συγκεντρώσεις για να μπορέσουν να καταστρώσουν ένα σχέδιο με το οποίο θα εξομοίωναν το βορρά με το νότο της Καρύστου. Τελικά κατάφεραν να συμφωνήσουν σ’ ένα σχέδιο άμεσης εφαρμογής. Το σχέδιο προέβλεπε τα πιο κάτω σημεία:
1.Να γίνουν κοινές επιτροπές κατοίκων και από τις δύο πλευρές που θα ενεργούσαν μια πρώτη απογραφή στα χωριά της αιγαιοπελαγίτικης πλευράς του βουνού.
2.Να υπολογίσουν τις ανάγκες μιας αξιοπρεπούς επιβίωσης των οικογενειών των βορείων.
3.Να ιδρυθούν δυο σχολεία, παρόμοια των Βασιλικών σχολείων της Χαρτζάννας, στα δύο μεγαλύτερα χωριά του βορρά.
4.Να ενισχυθεί η Βυζαντινή φρουρά που κανονικά έπρεπε να ισχύει για να παίξει το ρόλο της αστυνομίας της περιοχής και κυρίως να αναλάβει την προστασία της περιοχής από τους πειρατές και γενικά από τους ξένους εισβολείς.
5.Να βελτιωθούν, με κοινή συνεργασία των κατοίκων και των δύο μερών τα μονοπάτια, και τα περάσματα από τη μια πλευρά στην άλλη. Όλα τα έξοδα για το έργο αυτό θα το αναλάμβανε προσωπικά η βασίλισσα.
6.Το Νοσοκομείο και το γηροκομείο της Καρύστου ενισχύθηκε από προσωπικό, κτήρια και μέσα, για να δέχεται και τους κατοίκους της βορινής πλευράς.
7.Τέλος δύο φορές την ημέρα θα υπήρχε έφιππος ταχυδρόμος που θα έφερνε σε επικοινωνία τις δύο πλευρές. Οι δύο ταχυδρόμοι ήταν ένας από κάθε πλευρά.
Τα επτά αυτά σημεία θεωρήθηκαν ικανά σαν πρώτη φάση να εξομαλύνουν τις διαφορές των δύο μερών και να επιφέρουν ισορροπία στην ανάπτυξη των πλευρών της Όχης. Για το λόγο αυτό δόθηκε εντολή από τη βασίλισσα για άμεση εφαρμογή.
Πριν παρέλθουν οι δέκα ημέρες που είχε ορίσει η βασίλισσα, συστήθηκε μια
επιτροπή με επικεφαλής το Νικόλα και πέρασε στη βόρεια πλευρά. Εκεί συναντήθηκε με τους προύχοντες των χωριών, ορίστηκαν οι αντιπρόσωποι τους και άρχισαν την απογραφή. Συνολικά οι κάτοικοι των χωριών της πλευράς του Αιγαίου, καταγράφηκαν σχεδόν στο μισό του αριθμού, της νότιας πλευράς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να υπολογίσουν πόσοι άνδρες ήταν αναγκαίοι για την αστυνομία και για άμεση επέμβαση σε περίπτωση εισβολής πειρατών ή ξένων δυνάμεων, μέχρι να επέμβει δύναμη από τη νότια πλευρά.
Η ειδοποίηση φυσικά, θα γίνονταν μέσω των ταχυδρόμων, αλλά σε μεγάλη ανάγκη θ’ άναβαν πέντε μεγάλους δαυλούς στην κορυφή της Όχης και αμέσως μια δύναμη από το Νότο θα έσπευδε προς βοήθεια. Τέλος η από κοινού επιτροπές, προσδιόρισαν τις θέσεις που θα γίνουν τα δύο σχολεία με έξοδα αποκλειστικά από το βασιλικό ταμείο.
Επίσης προσδιορίστηκαν τα δύο περάσματα στην κορυφή της Όχης και ορίστηκαν εργάτες από το βορινό μέρος που θα ανοίξουν τα περάσματα μέχρι την κορυφή και εργάτες από το νότιο θα άνοιγαν τα μονοπάτια στη νότια πλευρά. Και τα έξοδα της διάνοιξης των μονοπατιών θα επιβαρύνουν το νότο.
Τέλος προσδιορίσθηκαν οι φτωχές οικογένειες των βορείων, που θα έπαιρναν ένα σημαντικό οικονομικό βοήθημα. Με τις διαδικασίες αυτές, μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών, είχαν ολοκληρωθεί τα έργα της ισορροπίας στη ζωή των χωριών και των δύο πλευρών.
Δεν είχε περάσει ένα τρίμηνο, από την ολοκλήρωση των έργων όταν εμφανίστηκαν πειρατές με δύο καράβια στην παραλία του μεγάλου χωριού της βορεινής πλευράς. Η αστυνομία, παρεμπόδισε όσο μπορούσε τις βάρκες των πειρατών στην παραλία, αλλά οπισθοχώρησε για να μην υποστεί απώλειες. Οι προεστοί όμως του χωριού, έδωσαν εντολή να ειδοποιηθεί ο νότος.
Η ειδοποίηση έγινε με τους ταχυδρόμους, αλλά και με τους πέντε δαυλούς που άναψαν στην κορυφή. Σε χρόνο λιγότερο από 15 ώρες από την εμφάνιση των πειρατών άρχισαν να κατεβαίνουν 50 ένοπλοι καβαλάρηδες από την κορυφή της Όχης.
Όσοι από τους πειρατές είχαν βγει στην παραλία με τις βάρκες τους σκοτώθηκαν από το στρατό και κατασχέθηκαν οι βάρκες τους. Οι υπόλοιποι που αντιλήφτηκαν, τι γινόταν στην παραλία, άνοιξαν πανιά και εξαφανίστηκαν στο ανοιχτό πέλαγος.
Το γεγονός αυτό, ήταν μια πρώτης τάξεως απόδειξη για την ασφάλεια που είχαν πλέον οι βόρειοι, μετά τη συνένωση τους με τους νότιους. Οι κάτοικοι, το γλέντησαν δεόντως μιας και ήταν η πρώτη φορά που κατανίκησαν τους πειρατές, χωρίς να υποστούν καμία απώλεια. Ο στρατός, φιλοξενήθηκε για μια μέρα στο βορά, μήπως επέστρεφαν οι πειρατές και την άλλη μέρα πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Ο άρχοντας Χατζεμμανουήλ ήταν εξαιρετικά ευτυχής για το αποτέλεσμα της ένωσης των δύο πλευρών του βουνού. Συνέταξε μια αναφορά για την Κωνσταντινούπολη, με λεπτομέρειες για τα γεγονότα, που είχαν γίνει στην Κάρυστο και ιδιαίτερα επεσήμανε την οργανωτική ικανότητα και τη συμμετοχή της Χαρτζάννας στην όλη υπόθεση.
Ο Χατζηεμμανουήλ προσδιόρισε δύο πλοία από τα δώδεκα που πλέον είχε η Κάρυστος, πήρε και 20 άνδρες μαζί του και σήκωσε πανιά για την Κωνσταντινούπολη. Στη θέση του, στην Κάρυστο είχε μείνει η βασίλισσα και ο Νικόλας.
Τα πλοία συνάντησαν κακό καιρό και το ταξίδι τους για τη βασιλεύουσα διήρκεσε 5 ολόκληρες μέρες. Όταν τα πλοία της Καρύστου, έδεναν στο Βόσπορο, ο άρχοντας Χατζηεμμανούηλ ζήτησε από τον άρχοντα Λιμενάρχη, να του επιτρέψει να επισκεφτεί τον αυτοκράτορα, για να του επιδώσει την αναφορά του και να τον ενημερώσει και προφορικά για την Κάρυστο και για τα πρόσφατα γεγονότα που έγιναν σ’ αυτήν.
Ο άρχοντας Λιμενάρχης, επικοινώνησε με το παλάτι και τον αυτοκράτορα Βασίλειο και ενημέρωσε τον Χατζηεμμανούηλ ότι την επομένη ημέρα ο αυτοκράτορας θα τον δεχόταν γύρω στις 11 το πρωί. Ο Χατζηεμμανουήλ, επέλεξε τέσσερις από τους άνδρες του, τους πιο αξιόλογους και μορφωμένους και όλοι ντυμένοι άψογα, ανηφόρησαν για το παλάτι.
Η επιτροπή των Καρυστινών, χάρη στις γνώσεις του Χατζηεμμανουήλ για το τελετουργικό μέρος στο βυζάντιο, σημείωσε πολύ καλή εντύπωση. Ο αυτοκράτορας, ειδοποίησε έναν αυλικό του, να παραλάβει την έγγραφη αναφορά του τοποτηρητή της Καρύστου και κάλεσε τον άρχοντα Χατζηεμμανουήλ να τα πούνε ιδιαιτέρως. Ο αυτοκράτορας είχε πλήρη επίγνωση των γεγονότων που έγιναν στην Κάρυστο από τους κατασκόπους που είχε εκεί.
Η Κωνσταντινούπολη εφάρμοζε συστηματικά τη μέθοδο των «κατασκόπων», διότι ήθελε τις αναφορές των τοποτηρητών να τις διασταυρώνει και μόνη της. Ακόμη ο αυτοκράτορας γνώριζε, τον Χατζηεμμανουήλ από παλιότερη επίσκεψη του και τον είχε σε εκτίμηση για τη μέχρι τώρα πολιτεία του, στη θέση του τοποτηρητή.
Ο άρχοντας Χατζηεμμανουήλ εξήγησε στον αυτοκράτορα, τον τίτλο της βασίλισσας που είχε δώσει στην κόρη του, ο οποίος περιοριζόταν μόνο για το δικό του κτήμα. Η δραστηριότητα όμως της Χαρτζάννας και το ενδιαφέρον της, για όλους τους κατοίκους της Καρύστου, τους έκανε όλους να την αποκαλούν Βασίλισσα.
Ο αυτοκράτορας γνώριζε τα πάντα, για τη Χαρτζάννα και είπε στο Χατζηεμμανουήλ ότι η αυτοκρατορία, θα αναγνώριζε τη βασίλισσα Χαρτζάννα σαν βασίλισσα ολόκληρης της Καρύστου, φυσικά υποτελή στο Βυζάντιο. Διατήρησε δε το θεσμό του τοποτηρητή στο Χατζηεμμανούηλ, θέλοντας να δείξει την εμπιστοσύνη του, στον ήδη τοποτηρητή και κυρίως να του επισημάνει για ό,τι παράνομο τύχαινε να κάνει η βασίλισσα, υπεύθυνος ήταν αυτός.
Είχαν περάσει οκτώ ημέρες και όλοι οι τραυματίες είχαν γυρίσει στο Κάστρο.
Οι οικογένειες των δώδεκα, είχαν κατασκηνώσει έξω από το Κάστρο και η Χαρτζάννα φρόντιζε, να τους πηγαίνουν φαγητό και για μια ώρα τους επέτρεπε να μπαίνουν στο κάστρο για να συναντηθούν με τους ανθρώπους τους.
Η ανθρωπιά της Χαρτζάννας ήταν το κάτι άλλο. Οι ίδιοι οι αιχμάλωτοι και οι συγγενείς τους, έβλεπαν τη βασίλισσα σαν δικό τους άνθρωπο. Η Χαρτζάννα, μάζεψε όλους τους χριστιανούς στην αυλή του Κάστρου και τους είπε ότι, δεν χρειάζεται να περάσουν από δίκη, γιατί αυτοί που θα δικάσουν είναι και αυτοί Καρυστινοί και δεν τους πήγαινε, να τιμωρήσουν τους συμπατριώτες τους.
Έτσι αφού κράτησε τα ονόματα τους, τους έδωσε ένα μικρό χρηματικό ποσό και κάποια τρόφιμα για το ταξίδι και με την επίβλεψη των δικών της στρατιωτών, τους οδήγησε στα μονοπάτια της κορυφής της Όχης για να περάσουν στη δική τους περιοχή. Τους είπε ακόμη ότι αν ήθελαν να ενωθούν, σε μια πόλη, με τη νότια πλευρά ν’ αποφασίσουν μόνοι τους.
Τους συνέστησε, να πουν στους προεστούς των χωριών τους, που δεν ήσαν άλλοι από τους δάσκαλους, τους παπάδες και γενικά τους γέροντες, να συγκεντρωθούν και να αποφασίσουν αν ήθελαν την ένωση. Η Χαρτζάννα όμως ήθελε, να το αποφασίσουν μόνοι τους, χωρίς να αναγκασθεί να τους το επιβάλει.
Στους αιχμάλωτους και στους συγγενείς τους, η Χαρτζάννα είπε ότι αν αποφάσιζαν να μην ενωθούν με τους νότιους Καρυστινούς δεν θα τους το επέβαλε με το ζόρι. Αν όμως δημιουργούσαν πάλι προβλήματα όπως τώρα με τον Καρίμ, τότε ο στρατός της θα αναγκαζόταν να επιβάλει την τάξη ακόμη και μέσα στη δική τους περιοχή. Και ασφαλώς όλοι είδαν ότι είχε τη δύναμη να το κάνει. Φυσικά η ένωση για το Βυζάντιο ήταν δεδομένη, και ο τοποτηρητής άρχοντας Χατζηεμμανουήλ ήταν τοποτηρητής και γι’ αυτούς.
Μετά τη διάλυση της ομάδας του Καρίμ, και την επιστροφή των αιχμαλώτων οι προεστοί των χωριών, της βόρειας πλευράς της Όχης, συναντήθηκαν και αποφάσισαν όλοι ομόφωνα, ότι θέλουν ένωση και συνεργασία με τα αδέλφια τους, της νότιας πλευράς και αναγνωρίζουν τη Χαρτζάννα σαν βασίλισσα τους.
Όταν η αντιπροσωπεία των προεστών ήλθε στο παλάτι της Χαρτζάννας και της ανακοίνωσαν την απόφαση τους, η βασίλισσα δάκρυσε γιατί το πρόβλημα της διαίρεσης της Καρύστου και τυπικά είχε τελειώσει.
Η Βασίλισσα και ο τοποτηρητής Μανόλης Χατζηεμμανουήλ, έκαναν ένα γλέντι στο παλάτι, για να φιλοξενήσουν τους προεστούς και τους δήλωσαν ότι σε δέκα ημέρες από σήμερα, θα πήγαιναν στο κεντρικό χωριό των βορείων (σημερινό Καλλιανοί) για να γνωρίσουν και τους κατοίκους και ν’ ακούσουν τα προβλήματα τους και από εκεί θα επισκέπτονταν όλα τα χωριά για τον ίδιο λόγο.
Μέσα στις δέκα αυτές μέρες η Χαρτζάννα και ο τοποτηρητής μαζί με το υπουργικό συμβούλιο, έκαναν πολλές συγκεντρώσεις για να μπορέσουν να καταστρώσουν ένα σχέδιο με το οποίο θα εξομοίωναν το βορρά με το νότο της Καρύστου. Τελικά κατάφεραν να συμφωνήσουν σ’ ένα σχέδιο άμεσης εφαρμογής. Το σχέδιο προέβλεπε τα πιο κάτω σημεία:
1.Να γίνουν κοινές επιτροπές κατοίκων και από τις δύο πλευρές που θα ενεργούσαν μια πρώτη απογραφή στα χωριά της αιγαιοπελαγίτικης πλευράς του βουνού.
2.Να υπολογίσουν τις ανάγκες μιας αξιοπρεπούς επιβίωσης των οικογενειών των βορείων.
3.Να ιδρυθούν δυο σχολεία, παρόμοια των Βασιλικών σχολείων της Χαρτζάννας, στα δύο μεγαλύτερα χωριά του βορρά.
4.Να ενισχυθεί η Βυζαντινή φρουρά που κανονικά έπρεπε να ισχύει για να παίξει το ρόλο της αστυνομίας της περιοχής και κυρίως να αναλάβει την προστασία της περιοχής από τους πειρατές και γενικά από τους ξένους εισβολείς.
5.Να βελτιωθούν, με κοινή συνεργασία των κατοίκων και των δύο μερών τα μονοπάτια, και τα περάσματα από τη μια πλευρά στην άλλη. Όλα τα έξοδα για το έργο αυτό θα το αναλάμβανε προσωπικά η βασίλισσα.
6.Το Νοσοκομείο και το γηροκομείο της Καρύστου ενισχύθηκε από προσωπικό, κτήρια και μέσα, για να δέχεται και τους κατοίκους της βορινής πλευράς.
7.Τέλος δύο φορές την ημέρα θα υπήρχε έφιππος ταχυδρόμος που θα έφερνε σε επικοινωνία τις δύο πλευρές. Οι δύο ταχυδρόμοι ήταν ένας από κάθε πλευρά.
Τα επτά αυτά σημεία θεωρήθηκαν ικανά σαν πρώτη φάση να εξομαλύνουν τις διαφορές των δύο μερών και να επιφέρουν ισορροπία στην ανάπτυξη των πλευρών της Όχης. Για το λόγο αυτό δόθηκε εντολή από τη βασίλισσα για άμεση εφαρμογή.
Πριν παρέλθουν οι δέκα ημέρες που είχε ορίσει η βασίλισσα, συστήθηκε μια
επιτροπή με επικεφαλής το Νικόλα και πέρασε στη βόρεια πλευρά. Εκεί συναντήθηκε με τους προύχοντες των χωριών, ορίστηκαν οι αντιπρόσωποι τους και άρχισαν την απογραφή. Συνολικά οι κάτοικοι των χωριών της πλευράς του Αιγαίου, καταγράφηκαν σχεδόν στο μισό του αριθμού, της νότιας πλευράς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να υπολογίσουν πόσοι άνδρες ήταν αναγκαίοι για την αστυνομία και για άμεση επέμβαση σε περίπτωση εισβολής πειρατών ή ξένων δυνάμεων, μέχρι να επέμβει δύναμη από τη νότια πλευρά.
Η ειδοποίηση φυσικά, θα γίνονταν μέσω των ταχυδρόμων, αλλά σε μεγάλη ανάγκη θ’ άναβαν πέντε μεγάλους δαυλούς στην κορυφή της Όχης και αμέσως μια δύναμη από το Νότο θα έσπευδε προς βοήθεια. Τέλος η από κοινού επιτροπές, προσδιόρισαν τις θέσεις που θα γίνουν τα δύο σχολεία με έξοδα αποκλειστικά από το βασιλικό ταμείο.
Επίσης προσδιορίστηκαν τα δύο περάσματα στην κορυφή της Όχης και ορίστηκαν εργάτες από το βορινό μέρος που θα ανοίξουν τα περάσματα μέχρι την κορυφή και εργάτες από το νότιο θα άνοιγαν τα μονοπάτια στη νότια πλευρά. Και τα έξοδα της διάνοιξης των μονοπατιών θα επιβαρύνουν το νότο.
Τέλος προσδιορίσθηκαν οι φτωχές οικογένειες των βορείων, που θα έπαιρναν ένα σημαντικό οικονομικό βοήθημα. Με τις διαδικασίες αυτές, μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών, είχαν ολοκληρωθεί τα έργα της ισορροπίας στη ζωή των χωριών και των δύο πλευρών.
Δεν είχε περάσει ένα τρίμηνο, από την ολοκλήρωση των έργων όταν εμφανίστηκαν πειρατές με δύο καράβια στην παραλία του μεγάλου χωριού της βορεινής πλευράς. Η αστυνομία, παρεμπόδισε όσο μπορούσε τις βάρκες των πειρατών στην παραλία, αλλά οπισθοχώρησε για να μην υποστεί απώλειες. Οι προεστοί όμως του χωριού, έδωσαν εντολή να ειδοποιηθεί ο νότος.
Η ειδοποίηση έγινε με τους ταχυδρόμους, αλλά και με τους πέντε δαυλούς που άναψαν στην κορυφή. Σε χρόνο λιγότερο από 15 ώρες από την εμφάνιση των πειρατών άρχισαν να κατεβαίνουν 50 ένοπλοι καβαλάρηδες από την κορυφή της Όχης.
Όσοι από τους πειρατές είχαν βγει στην παραλία με τις βάρκες τους σκοτώθηκαν από το στρατό και κατασχέθηκαν οι βάρκες τους. Οι υπόλοιποι που αντιλήφτηκαν, τι γινόταν στην παραλία, άνοιξαν πανιά και εξαφανίστηκαν στο ανοιχτό πέλαγος.
Το γεγονός αυτό, ήταν μια πρώτης τάξεως απόδειξη για την ασφάλεια που είχαν πλέον οι βόρειοι, μετά τη συνένωση τους με τους νότιους. Οι κάτοικοι, το γλέντησαν δεόντως μιας και ήταν η πρώτη φορά που κατανίκησαν τους πειρατές, χωρίς να υποστούν καμία απώλεια. Ο στρατός, φιλοξενήθηκε για μια μέρα στο βορά, μήπως επέστρεφαν οι πειρατές και την άλλη μέρα πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Ο άρχοντας Χατζεμμανουήλ ήταν εξαιρετικά ευτυχής για το αποτέλεσμα της ένωσης των δύο πλευρών του βουνού. Συνέταξε μια αναφορά για την Κωνσταντινούπολη, με λεπτομέρειες για τα γεγονότα, που είχαν γίνει στην Κάρυστο και ιδιαίτερα επεσήμανε την οργανωτική ικανότητα και τη συμμετοχή της Χαρτζάννας στην όλη υπόθεση.
Ο Χατζηεμμανουήλ προσδιόρισε δύο πλοία από τα δώδεκα που πλέον είχε η Κάρυστος, πήρε και 20 άνδρες μαζί του και σήκωσε πανιά για την Κωνσταντινούπολη. Στη θέση του, στην Κάρυστο είχε μείνει η βασίλισσα και ο Νικόλας.
Τα πλοία συνάντησαν κακό καιρό και το ταξίδι τους για τη βασιλεύουσα διήρκεσε 5 ολόκληρες μέρες. Όταν τα πλοία της Καρύστου, έδεναν στο Βόσπορο, ο άρχοντας Χατζηεμμανούηλ ζήτησε από τον άρχοντα Λιμενάρχη, να του επιτρέψει να επισκεφτεί τον αυτοκράτορα, για να του επιδώσει την αναφορά του και να τον ενημερώσει και προφορικά για την Κάρυστο και για τα πρόσφατα γεγονότα που έγιναν σ’ αυτήν.
Ο άρχοντας Λιμενάρχης, επικοινώνησε με το παλάτι και τον αυτοκράτορα Βασίλειο και ενημέρωσε τον Χατζηεμμανούηλ ότι την επομένη ημέρα ο αυτοκράτορας θα τον δεχόταν γύρω στις 11 το πρωί. Ο Χατζηεμμανουήλ, επέλεξε τέσσερις από τους άνδρες του, τους πιο αξιόλογους και μορφωμένους και όλοι ντυμένοι άψογα, ανηφόρησαν για το παλάτι.
Η επιτροπή των Καρυστινών, χάρη στις γνώσεις του Χατζηεμμανουήλ για το τελετουργικό μέρος στο βυζάντιο, σημείωσε πολύ καλή εντύπωση. Ο αυτοκράτορας, ειδοποίησε έναν αυλικό του, να παραλάβει την έγγραφη αναφορά του τοποτηρητή της Καρύστου και κάλεσε τον άρχοντα Χατζηεμμανουήλ να τα πούνε ιδιαιτέρως. Ο αυτοκράτορας είχε πλήρη επίγνωση των γεγονότων που έγιναν στην Κάρυστο από τους κατασκόπους που είχε εκεί.
Η Κωνσταντινούπολη εφάρμοζε συστηματικά τη μέθοδο των «κατασκόπων», διότι ήθελε τις αναφορές των τοποτηρητών να τις διασταυρώνει και μόνη της. Ακόμη ο αυτοκράτορας γνώριζε, τον Χατζηεμμανουήλ από παλιότερη επίσκεψη του και τον είχε σε εκτίμηση για τη μέχρι τώρα πολιτεία του, στη θέση του τοποτηρητή.
Ο άρχοντας Χατζηεμμανουήλ εξήγησε στον αυτοκράτορα, τον τίτλο της βασίλισσας που είχε δώσει στην κόρη του, ο οποίος περιοριζόταν μόνο για το δικό του κτήμα. Η δραστηριότητα όμως της Χαρτζάννας και το ενδιαφέρον της, για όλους τους κατοίκους της Καρύστου, τους έκανε όλους να την αποκαλούν Βασίλισσα.
Ο αυτοκράτορας γνώριζε τα πάντα, για τη Χαρτζάννα και είπε στο Χατζηεμμανουήλ ότι η αυτοκρατορία, θα αναγνώριζε τη βασίλισσα Χαρτζάννα σαν βασίλισσα ολόκληρης της Καρύστου, φυσικά υποτελή στο Βυζάντιο. Διατήρησε δε το θεσμό του τοποτηρητή στο Χατζηεμμανούηλ, θέλοντας να δείξει την εμπιστοσύνη του, στον ήδη τοποτηρητή και κυρίως να του επισημάνει για ό,τι παράνομο τύχαινε να κάνει η βασίλισσα, υπεύθυνος ήταν αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου