Μετά τα γεγονότα που μεσολάβησαν και επήλθε ηρεμία στην πόλη, η βασίλισσα Χαρτζάννα θυμήθηκε και πάλι το δρακόσπιτο της Όχης. Είχε περιέργεια να διαπιστώσει αυτά, που της είχε πει η Ελβίρα για το νεραϊδοβασιλιά Αυγερινό και για τον αόρατο κόσμο των νεράιδων και των ξωτικών.
Θυμήθηκε τη μαγική λέξη «ξόρκι» που της είχε δώσει η Ελβίρα, αν ήθελε να επικοινωνήσει με το βασιλιά των νεράιδων και ένα απόγευμα καβάλησε το άλογο της και κάλπασε για το δρακόσπιτο. Όταν έφτασε εκεί, η βασίλισσα ξεπέζεψε και έδεσε το άλογο της σε μια πέτρα, ενώ είχε αρχίσει να σουρουπώνει, μπήκε στο δρακόσπιτο που ήταν σχεδόν σκοτεινό.
Η βασίλισσα χωρίς να φοβηθεί, στράφηκε προς την ανατολή και ανέφερε τη λέξη κλειδί που της είχε πει η Ελβίρα. Δεν είχαν περάσει τρία λεπτά της ώρας και ακούστηκε ένας έντονος θόρυβος συνοδευόμενος από ήχο σάλπιγγας. Τότε ένα παράξενο σύννεφο γέμισε το εσωτερικού του δρακόσπιτου και πάνω στο σύννεφο στεκόταν ένας πανέμορφος νέος άνδρας που γύρω απ’ αυτόν, ήταν ένα φωτεινό στεφάνι που τόνιζε ακόμη περισσότερο την ομορφιά του.
Ο Αυγερινός, αυτό ήταν το όνομα του νεραϊδοβασιλιά, συστήθηκε και υποκλίθηκε μπροστά στη βασίλισσα Χαρτζάννα. Η Χαρτζάννα δεν φοβήθηκε καθόλου, γατί κάτι τέτοιο περίμενε να δει με την παρουσίαση του Αυγερινού.
Η Χαρτζάννα υποκλίθηκε και αυτή μπροστά στον Αυγερινό και του είπε πως χάρηκε που τον γνώρισε. Ο Αυγερινός κούνησε το χέρι του με μια χαρακτηριστική κίνηση και αμέσως εξαφανίστηκε το σύννεφο πάνω στο οποίο στεκόταν και έσβησε το φωτεινό στεφάνι που τον περιέβαλε.
Ο Αυγερινός, τελείως ανθρώπινος πλέον, πλησίασε και φίλησε το χέρι της Χαρτζάννας. Η Χαρτζάννα, χωρίς να δείχνει τον εντυπωσιασμό της, από την εμφάνιση του Αυγερινού του είπε:
«Βασιλιά, έτσι είσαι πιο ανθρώπινος και θα μπορέσουμε να μιλήσουμε καλύτερα».
«Βασίλισσα Χαρτζάννα δεν ήθελα να σ’ εντυπωσιάσω με την επίσημη παρουσία μου, άλλα έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί ήταν η πρώτη μας συνάντηση.
«Στις επόμενες, αν υπάρξουν, δεν θα με δεις με το σύννεφο και το φωτοστέφανο».
Ήταν μια βασιλική συνάντηση, ανάμεσα σε άνθρωπο και σε πνεύμα.
Και οι δύο έδειχναν ευχαριστημένοι από τη συνάντηση αυτή και η συζήτηση τους περιορίσθηκε, στο να δώσει ο βασιλιάς Αυγερινός απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που λογικά είχε, η βασίλισσα Χαρτζάννα.
Απορίες ή ερωτήματα δεν έδειχνε να έχει ο νεραϊδοβασιλιάς, γιατί αυτός ήξερε σχεδόν τα πάντα για τη Χαρτζάννα. Η βασίλισσα όμως δεν ήξερε τι να τον πρωτορωτήσει.
Παρόλο που λίγο πολύ, την είχε ενημερώσει η Ελβίρα, για το νεραϊδόκοσμο που κατοικούσε στο βουνό της Όχης, ήθελε να τα ακούσει, πρώτο χέρι από τον ίδιο τον άρχοντα του αόρατου αυτού κόσμου.
Ο Αυγερινός δεν έδειχνε καμιά δυσφορία στην ενημέρωση και η βασίλισσα τον ρώτησε:
« Ποίο είναι το Βασίλειο σου βασιλιά»;
«Το δικό μου Βασίλειο, βασίλισσα μου, είναι στο χώρο των πνευμάτων.
«Οι κάτοικοι του, είναι νεράιδες, νεράιδοι, νύμφες, ξωτικά, αρχαίοι Ολύμπιοι θεοί και θεοί πριν από αυτούς, που σαν θεοί έχουν χάσει πλέον τις θεϊκές δυνάμεις τους και παραμένουν σε αδράνεια παρόλο που εξακολουθούν να είναι αθάνατοι.
«Οι θεοί αυτοί, δεν έχουν πλέον τη δύναμη να μεταμορφώνονται σε ανθρώπους και σαν άνθρωποι να επισκέπτονται τη γη. Στην παρούσα φάση παραμένουν μόνο σκιές».
Με άλλα λόγια ο Δίας, η Ήρα, η Αθηνά και οι άλλες Ολύμπιες θεότητες ήταν πλέον σκιές και περνούσαν τον καιρό τους διαλογιζόμενοι μεταξύ τους και πολλές φορές διαφωνούσαν και κατέφευγαν για το δίκιο τους, στο Δία.
Αν η λύση που έδινε ο Δίας δεν τους ικανοποιούσε, τότε πήγαιναν στον Αυγερινό που ήταν ο μεγάλος άρχοντας του μαγικού αυτού κόσμου και αυτός φρόντίζε να τους δίνει δίκαιες λύσεις.
Και ο Αυγερινός συνέχισε:
«Οι Νεράιδες είναι αθάνατες ημίθεες οντότητες που γεννιόνται από τις νεράιδες όταν αυτές ζευγαρώνουν με τους νεράιδους ή όταν αυτές, έπαιρναν ανθρώπινη μορφή και ζευγαρώνανε με ανθρώπους ή ήταν γυναίκες που όταν για κάποιο λόγο έχαναν τη ζωή τους και λίγο πριν πεθάνουν, εξέφραζαν την επιθυμία τους, να πάνε στο νεραϊδόκοσμο.
«Στην περίπτωση αυτή, ο νεραϊδοβασιλιάς τις επιλέγει ή τις απορρίπτει με τα δικά του κριτήρια.
«Οι νεράιδοι ήταν πολύ λίγοι και αποτελούσαν την προσωπική φρουρά του βασιλιά του Νεραϊδοβασίλειου και ήταν και αυτοί αθάνατοι ημίθεοι.
«Οι νεράιδοι ζευγάρωναν και αυτοί με νεράιδες ή με θνητές γυναίκες αλλά αδιαφορούσαν για την τύχη των παιδιών που θα έφερναν οι θνητές γυναίκες στον κόσμο.
«Όταν οι νεράιδες γεννούσαν αγόρια τα πήγαιναν στο βασιλιά και αυτός αποφάσιζε αν θα ζήσουν ή όχι.
«Συνήθως τα παιδιά των αρσενικών νεράιδων με θνητές, είχαν ειδικές ιδιαιτερότητες και επικοινωνούσαν με τον αόρατο νεραϊδόκοσμο, με άλλα λόγια, γίνονταν εύκολα μάγοι ή μάγισσες, και ο κόσμος συνήθως τους έλεγε «αλαφροΐσκιωτους.
«Οι νεράιδες και οι νεράιδοι είχαν τη δυνατότητα να εμφανίζονται με ανθρώπινη μορφή, όσο ήταν νύκτα, την ημέρα ξανάπαιρναν την αόρατη μορφή των νεράιδων.«Οι νύμφες ζούσαν διπλή ζωή, συνήθως έμεναν στα δάση και στις σπηλιές της γης, σαν κανονικές κοπέλες ή γίνονταν αόρατες και έμπαιναν στον νεραϊδόκοσμο σαν νεράιδες δεύτερης κατηγορίας.
«Όταν οι νύμφες ζευγάρωναν με ανθρώπους τα παιδιά τους ήταν κανονικοί άνθρωποι, ενώ όταν ζευγάρωναν με νεράιδους τα παιδιά τους ήσαν ισότιμα των νεράιδων. Και ο Αυγερινός συνέχισε:
«Υπάρχουν ακόμη τα ξωτικά, δηλαδή όντα παράξενα και κακοφτιαγμένα, όπως οι καλικάντζαροι, οι σάτυροι και άλλα που ήταν στις διαταγές του νεραϊδοβασιλιά και υπηρετούσαν τις αρχαίες θεότητες, τις νεράιδες τους νεράιδους και τις νύμφες ακόμη.
«Τέλος υπάρχουν οι δράκοι και οι γίγαντες που συνήθως ήσαν παιδιά, από τις αρχαίες θεότητες όταν ζευγάρωναν με ανθρώπους, νεράιδες ή με ζώα. Και αυτά τα όντα ήταν δεύτερης κατηγορίας και υπηρετούσαν το νεραϊδοβασίλειο ή διωχνόντουσαν απ’ αυτό και ζούσαν στον ανθρώπινο κόσμο απομονωμένα».
Όλα αυτά, ο Αυγερινός τα έλεγε με μια σιγουριά και απλότητα λες και ήταν ότι πιο φυσικό υπήρχε. Η Χαρτζάννα, δεν πίστευε αυτά που άκουγε, εντούτοις τα δέχθηκε σαν δεδομένα, έκανε όμως μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση στον Αυγερινό.
«Πες μου βασιλιά Αυγερινέ, ποία είναι η σχέση σου με το Χριστό και το Διάβολο»;
«Βασίλισσα μου, όπως σωστά σου είπε και η μάγισσα Ελβίρα, εμείς, ο Νεραϊδόκοσμος, είμαστε ο τρίτος χώρος των πνευμάτων. Δεν ανήκουμε ούτε στο Χριστό και κυρίως δεν ανήκουμε στο Διάβολο. Όπως καταλαβαίνεις, ο πρώτος κόσμος, είναι ο κόσμος του Χριστού που λατρεύεται εσείς οι άνθρωποι της Ελλάδας και του Βυζαντίου. Ο δεύτερος κόσμος είναι ο κόσμος του Διαβόλου και ο τρίτος κόσμος είμαστε εμείς ο Νεραϊδόκοσμος. Ο Νεραϊδόκοσμος είναι ένας τελείως ανεξάρτητος αόρατος κόσμος. Πρέπει να σου πω ακόμη, ότι οι σχέσεις μας με τον κόσμο του διαβόλου δεν είναι καθόλου φιλικές, ενώ με τον κόσμο του Χριστού, έχουμε άριστες σχέσεις και επικρατεί αλληλοσεβασμός. Σε πολλές περιπτώσεις υποστηρίζουμε το Χριστιανισμό και τα μέσα λατρείας του».
Και η Χαρτζάννα συνέχισε:
«Δηλαδή βασιλιά Αυγερινέ, εμείς οι άνθρωποι, κατά τη γνώμη σου σε τι πρέπει να πιστεύουμε»;
«Προφανώς πρέπει να πιστεύετε και στους τρεις αυτούς κόσμους, αλλά πρέπει να προτιμάτε τον κόσμο του Χριστού και το δικό μας, γιατί και από τους δύο αυτούς κόσμους, δεν πρόκειται να πάθετε κακό. Αντίθετα, μόνο κακό θα έχετε, από τον κόσμο του διαβόλου, εκεί οπωσδήποτε θα ζημιωθείτε ψυχικά και μετά σωματικά ή οικονομικά». Και η Χαρτζάννα συνέχισε:
«Δηλαδή βασιλιά μου και οι τρεις αυτοί κόσμοι των πνευμάτων είναι αόρατοι και αθάνατοι, ενώ εμείς οι άνθρωποι ζούμε πάντοτε με τον κίνδυνο του θανάτου και φροντίζουμε να τα έχουμε καλά και με τους τρεις αυτούς κόσμους, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε;
«Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα για τους θνητούς, δηλαδή εσάς τους ανθρώπους, Όσο εσείς ζείτε, έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε την πορεία της ψυχής σας, μετά το θάνατο σας. Όταν λέμε θάνατο βασίλισσα μου, θεωρούμε την απομάκρυνση της ψυχής σας, από το φθαρτό σώμα σας. Η ψυχή σας θα συνεχίσει να ζει στον αόρατο κόσμο, ενταγμένη σε κάποιο από τους τρεις κόσμους. Η επιλογή του κόσμου, ένταξης της ανθρώπινης ψυχής στους κόσμους του Χριστού ή του Διαβόλου είναι αποτέλεσμα κρίσεως που ξεκινά από τον κόσμο του Χριστού που αποδέχεται ή όχι στον κόσμο του, τις ψυχές εκείνες που όσο ήταν σε ανθρώπινο σώμα ζούσαν σύμφωνα με τους νόμους του καλού και της αγάπης.
«Η επιλογή του κόσμου του Διαβόλου, γίνεται χωρίς κανένα κριτήριο μετά την άρνηση της αποδοχής από τον κόσμο του Χριστού. Όσοι όμως θέλουν εμάς, λίγο πριν πεθάνουν, μπορούν να ζητήσουν την ψυχική ένταξη τους στο νεραϊδόκοσμο. Δηλαδή στο δικό μας κόσμο.
«Αλλά και εμείς δεν τους δεχόμαστε όλους. Όσοι επιθυμούν να έλθουν σε εμάς, τους κρίνουμε και τους επιλέγουμε. Η επιλογή τους, γίνεται από το νεραϊδοβασιλιά και μερικές φορές και από τους προσωπικούς του συμβούλους, νεράιδους και νεράιδες.
«Στην περίπτωση που επιλεγεί ένας άνδρας ή γυναίκα, τότε του παρέχουμε την επιθυμητή ανθρώπινη μορφή, σαν εναλλακτική κατοικία της ψυχής του. Δηλαδή επιλέγουμε την καλύτερη εμφάνιση που είχε όταν ζούσε σαν άνθρωπος και του την προσφέρουμε, όταν πρόκειται να εμφανιστεί σαν άνθρωπος.
«Πρέπει να ξέρεις όμως, ότι όλοι όσοι ανήκουν στον δικό μας κόσμο, μπορούν να παίρνουν ανθρώπινη μορφή, την καλύτερη δική τους όταν ζούσαν, μόνο όταν είναι νύκτα. Με το φως της ημέρας, όλοι οι υπήκοοι γίνονται άφαντοι στη γη.
Ο βασιλιάς όμως μπορεί να προσδιορίζει κάποιους υπηκόους του, να εμφανίζονται και την ημέρα.
«Υπάρχουν όμως, ορισμένοι νεράιδοι και νεράιδες που έχουν το σταθερό δικαίωμα να εμφανίζονται στους ανθρώπους με ορατή ανθρώπινη μορφή και την ημέρα. Αυτοί λέγονται Διαλεχτοί γιατί έχουν ξεχωρίσει από τους άλλους για την καλοσύνη και την σωστή συμπεριφορά τους.
«Οι Διαλεχτοί αποτελούν το ανώτατο Νεραϊδοσυμβούλιο, που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο του βασιλιά και συγχρόνως ανώτατο δικαστήριο, τις αποφάσεις του οποίου, είναι υποχρεωμένος να δέχεται και ο βασιλιάς.
«Ανώτατος νόμος του βασιλείου είναι ότι, οι υπήκοοι του πρέπει να μη βλάπτουν τους άλλους, δηλαδή να μη βλάπτουν τους υπηκόους των δύο άλλων κόσμών και κυρίως των ανθρώπων.
«Όλα τα μέλη του Νεραϊδοβασίλειου υπακούν πλήρως στο Νεραϊδοβασιλιά στις διαταγές και επιθυμίες του. Αν όμως κάποιος υπήκοος του βασιλείου αυτού, θεωρεί ότι τον βλάπτει μια απόφαση του βασιλιά, μπορεί να καταφύγει στους Διαλεχτούς και να βρει το δίκιο του.
«Στους Διαλεχτούς, μπορούν να καταφύγουν όλα τα μέλη του βασιλείου , όχι μόνο οι νεράιδοι και οι νεράιδες».
Η βασίλισσα Χαρτζάννα δίστασε λίγο , αλλά ρώτησε τον Αυγερινό μια λίγο τολμηρή ερώτηση.
«Βασιλιά Αυγερινέ, πως εκλέχτηκες εσύ βασιλιάς του δικού σου κόσμου»;
Ο Αυγερινός χαμογέλασε λιγάκι , αλλά απάντησε πρόθυμα στη Χαρτζάννα.
«Όπως σου είπα βασίλισσα μου, στο Νεραϊδοβασίλειο την ανώτατη δικαιοδοσία την έχουν οι Διαλεχτοί. Αυτοί εκλέγουν το βασιλιά ή κάποιο άλλο αξιωματούχο του βασιλείου, όταν χρειασθεί».
«Φυσικά η απορία σου θα είναι, πως να χρειασθεί ένας αθάνατος ισόβιος βασιλιάς να παραιτηθεί ή να αναγκασθεί να παραιτηθεί;
«Όπως στην κοινωνία των θνητών, έτσι και εδώ δεν είναι τίποτα μόνιμο και ο βασιλιάς ακόμη μπορεί να αντικατασταθεί. Οι λόγοι για να αντικατασταθεί ο βασιλιάς είναι δύο, αν ο ίδιος επιθυμεί να παραιτηθεί ή τον αναγκάζουν να παραιτηθεί.
«Ο πρώτος λόγος είναι η οικειοθελής απόφαση της παραίτησης. Στην περίπτωση αυτή, οι διαλεχτοί τον ρωτούν αν έχει να προτείνει διάδοχο του, και αν έχει, τότε , οι διαλεχτοί αφού ερευνήσουν τον προταθέντα για διάδοχο τον αποδέχονται ή τον απορρίπτουν και επιλέγουν άλλον μόνοι τους. Ο παλιός βασιλιάς τότε, γίνεται αυτόματα μέλος του συμβουλίου των διαλεχτών.
«Αν όμως ο ίδιος δεν έχει να προτείνει διάδοχο, τότε το συμβούλιο των Διαλεχτών, εφαρμόζει τη δημοκρατική διαδικασία της υποβολής υποψηφιοτήτων. Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι μόνο νεράιδοι ή νεράιδες.
«Οι Διαλεχτοί ψηφίζουν όποιον από τους υποψήφιους νομίζουν σαν καλύτερο να αναλάβει την πρώτη θέση στο βασίλειο. Υποψήφιοι μπορεί να είναι και μέλη του συμβουλίου των Διαλεχτών. Τέλος η απόλυτη πλειοψηφία που θα πάρει ένας υποψήφιος, τον οδηγεί στο θρόνο του Νεραϊδοβασίλειου.
«Ο δεύτερος λόγος είναι μια σοβαρή πρόταση απομάκρυνσης του βασιλιά, λόγω ανεπάρκειας εκτέλεσης των καθηκόντων του που μπορεί να υποβάλει για το βασιλιά, ένας υπήκοος του βασιλείου του. Ο υπήκοος αυτός έχει δικαίωμα να υποβάλει πρόταση δυσπιστίας προς το βασιλιά μόνον μια φορά. Στην περίπτωση αυτή, τίθεται ουσιαστικό θέμα, απομάκρυνσης του βασιλιά.
«Το συμβούλιο των Διαλεχτών συνέρχεται σε πλειοψηφία και ελέγχει κατ’ αρχήν την καταγγελία απομάκρυνσης και εφόσον η πλειοψηφία συμφωνήσει με την καταγγελία, ο βασιλιάς είναι πλέον έκπτωτος.
«Αμέσως μετά, αρχίζει η διαδικασία επιλογής του νέου βασιλιά, όπως ακριβώς και στην περίπτωση της οικειοθελούς απομάκρυνσης».
Αλλά η βασίλισσα Χαρτζάννα, συνέχισε τα ερωτήματα της:
«Βασιλιά Αυγερινέ, πες μου ειλικρινά, ανακατεύεσαι σε ανθρώπινες διαμάχες, γιατί με τη δύναμή που διαθέτεις, μπορείς να επηρεάσεις καταλυτικά υπέρ του ενός ή του άλλου διαπληκτιζόμενου»;
Ο Αυγερινός χαμογέλασε λίγο και της απάντησε:
«Βασίλισσα μου, η αρχή του δικού μας κόσμου, είναι να μην ανακατευόμαστε όχι μόνο στα ανθρώπινα άλλα και στους άλλους δύο κόσμους που συνυπάρχουμε. Εντούτοις ειδικότερα στον ανθρώπινο κόσμο υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που επεμβαίνουμε, μόνον όταν μας ζητηθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν μαζί μας.
«Αυτό όμως, που έχει σημασία είναι ότι επεμβαίνουμε υπέρ του ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, μόνον όταν, εμείς πεισθούμε ότι έχει το δίκιο με το μέρος του».
Η βασίλισσα Χαρτζάννα, χαμογέλασε και με γυναικεία χάρη είπε στον βασιλιά Αυγερινό:
«Δηλαδή βασιλιά μου, αν εγώ ή γενικά το βασίλειο μου, βρεθεί σε κατάσταση ανάγκης και επικαλεσθώ τη βοήθεια σου, θα με βοηθήσεις»;
«Βασίλισσα Χαρτζάννα, γνωρίζω ότι είσαι μοναδική στη μάχη, δίκαια στην κρίση σου και δεν θα έβλαπτες ποτέ κανένα, συγχρόνως όμως είσαι και καλός διπλωμάτης αλλά κυρίως αγαπάς την πατρίδα σου και το βασίλειο σου.
«Μη στενοχωριέσαι λοιπόν, αν βρεθείς σε κατάσταση ανάγκης και ζητήσεις τη βοήθεια μου, εγώ θα είμαι δίπλα σου.
«Αλλά και για κάτι άλλο ακόμη, είσαι πολύ όμορφη κοπέλα και ακόμη και ένας βασιλιάς που είναι μόνο πνεύμα, δεν θα σου αρνηθεί χάρη».
Το τελευταίο αυτό το είπε γελώντας, θέλοντας να κάνει και μια φιλοφρόνηση στην όμορφη γυναίκα και όχι στη βασίλισσα και συνέχισε σε σοβαρό πλέον ύφος.
«Εσύ Χαρτζάννα έχεις το προνόμιο να με καλείς προσωπικά, ότι και να σου συμβεί, μη διστάσεις λοιπόν .
«Ακόμη θέλω να σου πω ότι αν καμιά φορά θέλεις να μ’ ακολουθήσεις, μπορώ να σε κάνω αόρατη και να μπούμε στον παρελθόντα χρόνο να ζήσεις ξανά γεγονότα, που έχουν γίνει, και φυσικά να μπορείς να αναμιχθείς αν θελήσεις, αλλά δεν θα μπορείς να αλλάξεις τα αποτελέσματα.
«Αυτή την τιμή δεν την κάνουμε συχνά σε ανθρώπους, αλλά εσύ είσαι κάτι το ξεχωριστό.»
Ο Βασιλιάς Αυγερινός της είπε ακόμη, σε ύφος φιλικής συζήτησης, ότι βασιλεύει σωστά και κυρίως δίκαια και να συνεχίσει να βασιλεύει με τον ίδιο τρόπο, της τόνισε δε, ότι όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου να φύγει από την ανθρώπινη ζωή και ζητήσει να έλθει στον κόσμο των πνευμάτων, αυτός θα χαρεί ιδιαίτερα αν επιλέξει το νεραϊδόκοσμο.
Η βασίλισσα, αφού συζήτησε μαζί του και για πολλά άλλα, λιγότερο ενδιαφέροντα σηκώθηκε έκανε μια μικρή υπόκλιση και άπλωσε το χέρι για να χαιρετήσει τον Αυγερινό. Αλλά και ο βασιλιάς ανταπέδωσε την υπόκλιση, φίλησε το χέρι της Χαρτζάννας και με μια ειδική κίνηση του δεξιού του χεριού εξαφανίστηκε.
Η Χαρτζάννα δεν πίστευε ακόμη για το τι είχε δει και το τι είχε ακούσει, αλλά και ήταν γοητευμένη με την ομορφιά και την ευγένεια του παλικαριού που συνομιλούσε τόση ώρα, πέρα από την ιδιότητα του σαν αρχηγός του Βασιλείου των νεράιδων.
Βγήκε έξω από το δρακόσπιτο που έγινε η συνάντηση, και είχε πλέον νυκτώσει για καλά, κατευθύνθηκε προς το άλογο της, το έλυσε από την πέτρα που το είχε δέσει, το καβαλίκεψε όπως πάντα, με τον ανδρικό τρόπο και άρχισε να κατηφορίζει για το παλάτι της.
Θυμήθηκε τη μαγική λέξη «ξόρκι» που της είχε δώσει η Ελβίρα, αν ήθελε να επικοινωνήσει με το βασιλιά των νεράιδων και ένα απόγευμα καβάλησε το άλογο της και κάλπασε για το δρακόσπιτο. Όταν έφτασε εκεί, η βασίλισσα ξεπέζεψε και έδεσε το άλογο της σε μια πέτρα, ενώ είχε αρχίσει να σουρουπώνει, μπήκε στο δρακόσπιτο που ήταν σχεδόν σκοτεινό.
Η βασίλισσα χωρίς να φοβηθεί, στράφηκε προς την ανατολή και ανέφερε τη λέξη κλειδί που της είχε πει η Ελβίρα. Δεν είχαν περάσει τρία λεπτά της ώρας και ακούστηκε ένας έντονος θόρυβος συνοδευόμενος από ήχο σάλπιγγας. Τότε ένα παράξενο σύννεφο γέμισε το εσωτερικού του δρακόσπιτου και πάνω στο σύννεφο στεκόταν ένας πανέμορφος νέος άνδρας που γύρω απ’ αυτόν, ήταν ένα φωτεινό στεφάνι που τόνιζε ακόμη περισσότερο την ομορφιά του.
Ο Αυγερινός, αυτό ήταν το όνομα του νεραϊδοβασιλιά, συστήθηκε και υποκλίθηκε μπροστά στη βασίλισσα Χαρτζάννα. Η Χαρτζάννα δεν φοβήθηκε καθόλου, γατί κάτι τέτοιο περίμενε να δει με την παρουσίαση του Αυγερινού.
Η Χαρτζάννα υποκλίθηκε και αυτή μπροστά στον Αυγερινό και του είπε πως χάρηκε που τον γνώρισε. Ο Αυγερινός κούνησε το χέρι του με μια χαρακτηριστική κίνηση και αμέσως εξαφανίστηκε το σύννεφο πάνω στο οποίο στεκόταν και έσβησε το φωτεινό στεφάνι που τον περιέβαλε.
Ο Αυγερινός, τελείως ανθρώπινος πλέον, πλησίασε και φίλησε το χέρι της Χαρτζάννας. Η Χαρτζάννα, χωρίς να δείχνει τον εντυπωσιασμό της, από την εμφάνιση του Αυγερινού του είπε:
«Βασιλιά, έτσι είσαι πιο ανθρώπινος και θα μπορέσουμε να μιλήσουμε καλύτερα».
«Βασίλισσα Χαρτζάννα δεν ήθελα να σ’ εντυπωσιάσω με την επίσημη παρουσία μου, άλλα έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί ήταν η πρώτη μας συνάντηση.
«Στις επόμενες, αν υπάρξουν, δεν θα με δεις με το σύννεφο και το φωτοστέφανο».
Ήταν μια βασιλική συνάντηση, ανάμεσα σε άνθρωπο και σε πνεύμα.
Και οι δύο έδειχναν ευχαριστημένοι από τη συνάντηση αυτή και η συζήτηση τους περιορίσθηκε, στο να δώσει ο βασιλιάς Αυγερινός απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που λογικά είχε, η βασίλισσα Χαρτζάννα.
Απορίες ή ερωτήματα δεν έδειχνε να έχει ο νεραϊδοβασιλιάς, γιατί αυτός ήξερε σχεδόν τα πάντα για τη Χαρτζάννα. Η βασίλισσα όμως δεν ήξερε τι να τον πρωτορωτήσει.
Παρόλο που λίγο πολύ, την είχε ενημερώσει η Ελβίρα, για το νεραϊδόκοσμο που κατοικούσε στο βουνό της Όχης, ήθελε να τα ακούσει, πρώτο χέρι από τον ίδιο τον άρχοντα του αόρατου αυτού κόσμου.
Ο Αυγερινός δεν έδειχνε καμιά δυσφορία στην ενημέρωση και η βασίλισσα τον ρώτησε:
« Ποίο είναι το Βασίλειο σου βασιλιά»;
«Το δικό μου Βασίλειο, βασίλισσα μου, είναι στο χώρο των πνευμάτων.
«Οι κάτοικοι του, είναι νεράιδες, νεράιδοι, νύμφες, ξωτικά, αρχαίοι Ολύμπιοι θεοί και θεοί πριν από αυτούς, που σαν θεοί έχουν χάσει πλέον τις θεϊκές δυνάμεις τους και παραμένουν σε αδράνεια παρόλο που εξακολουθούν να είναι αθάνατοι.
«Οι θεοί αυτοί, δεν έχουν πλέον τη δύναμη να μεταμορφώνονται σε ανθρώπους και σαν άνθρωποι να επισκέπτονται τη γη. Στην παρούσα φάση παραμένουν μόνο σκιές».
Με άλλα λόγια ο Δίας, η Ήρα, η Αθηνά και οι άλλες Ολύμπιες θεότητες ήταν πλέον σκιές και περνούσαν τον καιρό τους διαλογιζόμενοι μεταξύ τους και πολλές φορές διαφωνούσαν και κατέφευγαν για το δίκιο τους, στο Δία.
Αν η λύση που έδινε ο Δίας δεν τους ικανοποιούσε, τότε πήγαιναν στον Αυγερινό που ήταν ο μεγάλος άρχοντας του μαγικού αυτού κόσμου και αυτός φρόντίζε να τους δίνει δίκαιες λύσεις.
Και ο Αυγερινός συνέχισε:
«Οι Νεράιδες είναι αθάνατες ημίθεες οντότητες που γεννιόνται από τις νεράιδες όταν αυτές ζευγαρώνουν με τους νεράιδους ή όταν αυτές, έπαιρναν ανθρώπινη μορφή και ζευγαρώνανε με ανθρώπους ή ήταν γυναίκες που όταν για κάποιο λόγο έχαναν τη ζωή τους και λίγο πριν πεθάνουν, εξέφραζαν την επιθυμία τους, να πάνε στο νεραϊδόκοσμο.
«Στην περίπτωση αυτή, ο νεραϊδοβασιλιάς τις επιλέγει ή τις απορρίπτει με τα δικά του κριτήρια.
«Οι νεράιδοι ήταν πολύ λίγοι και αποτελούσαν την προσωπική φρουρά του βασιλιά του Νεραϊδοβασίλειου και ήταν και αυτοί αθάνατοι ημίθεοι.
«Οι νεράιδοι ζευγάρωναν και αυτοί με νεράιδες ή με θνητές γυναίκες αλλά αδιαφορούσαν για την τύχη των παιδιών που θα έφερναν οι θνητές γυναίκες στον κόσμο.
«Όταν οι νεράιδες γεννούσαν αγόρια τα πήγαιναν στο βασιλιά και αυτός αποφάσιζε αν θα ζήσουν ή όχι.
«Συνήθως τα παιδιά των αρσενικών νεράιδων με θνητές, είχαν ειδικές ιδιαιτερότητες και επικοινωνούσαν με τον αόρατο νεραϊδόκοσμο, με άλλα λόγια, γίνονταν εύκολα μάγοι ή μάγισσες, και ο κόσμος συνήθως τους έλεγε «αλαφροΐσκιωτους.
«Οι νεράιδες και οι νεράιδοι είχαν τη δυνατότητα να εμφανίζονται με ανθρώπινη μορφή, όσο ήταν νύκτα, την ημέρα ξανάπαιρναν την αόρατη μορφή των νεράιδων.«Οι νύμφες ζούσαν διπλή ζωή, συνήθως έμεναν στα δάση και στις σπηλιές της γης, σαν κανονικές κοπέλες ή γίνονταν αόρατες και έμπαιναν στον νεραϊδόκοσμο σαν νεράιδες δεύτερης κατηγορίας.
«Όταν οι νύμφες ζευγάρωναν με ανθρώπους τα παιδιά τους ήταν κανονικοί άνθρωποι, ενώ όταν ζευγάρωναν με νεράιδους τα παιδιά τους ήσαν ισότιμα των νεράιδων. Και ο Αυγερινός συνέχισε:
«Υπάρχουν ακόμη τα ξωτικά, δηλαδή όντα παράξενα και κακοφτιαγμένα, όπως οι καλικάντζαροι, οι σάτυροι και άλλα που ήταν στις διαταγές του νεραϊδοβασιλιά και υπηρετούσαν τις αρχαίες θεότητες, τις νεράιδες τους νεράιδους και τις νύμφες ακόμη.
«Τέλος υπάρχουν οι δράκοι και οι γίγαντες που συνήθως ήσαν παιδιά, από τις αρχαίες θεότητες όταν ζευγάρωναν με ανθρώπους, νεράιδες ή με ζώα. Και αυτά τα όντα ήταν δεύτερης κατηγορίας και υπηρετούσαν το νεραϊδοβασίλειο ή διωχνόντουσαν απ’ αυτό και ζούσαν στον ανθρώπινο κόσμο απομονωμένα».
Όλα αυτά, ο Αυγερινός τα έλεγε με μια σιγουριά και απλότητα λες και ήταν ότι πιο φυσικό υπήρχε. Η Χαρτζάννα, δεν πίστευε αυτά που άκουγε, εντούτοις τα δέχθηκε σαν δεδομένα, έκανε όμως μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση στον Αυγερινό.
«Πες μου βασιλιά Αυγερινέ, ποία είναι η σχέση σου με το Χριστό και το Διάβολο»;
«Βασίλισσα μου, όπως σωστά σου είπε και η μάγισσα Ελβίρα, εμείς, ο Νεραϊδόκοσμος, είμαστε ο τρίτος χώρος των πνευμάτων. Δεν ανήκουμε ούτε στο Χριστό και κυρίως δεν ανήκουμε στο Διάβολο. Όπως καταλαβαίνεις, ο πρώτος κόσμος, είναι ο κόσμος του Χριστού που λατρεύεται εσείς οι άνθρωποι της Ελλάδας και του Βυζαντίου. Ο δεύτερος κόσμος είναι ο κόσμος του Διαβόλου και ο τρίτος κόσμος είμαστε εμείς ο Νεραϊδόκοσμος. Ο Νεραϊδόκοσμος είναι ένας τελείως ανεξάρτητος αόρατος κόσμος. Πρέπει να σου πω ακόμη, ότι οι σχέσεις μας με τον κόσμο του διαβόλου δεν είναι καθόλου φιλικές, ενώ με τον κόσμο του Χριστού, έχουμε άριστες σχέσεις και επικρατεί αλληλοσεβασμός. Σε πολλές περιπτώσεις υποστηρίζουμε το Χριστιανισμό και τα μέσα λατρείας του».
Και η Χαρτζάννα συνέχισε:
«Δηλαδή βασιλιά Αυγερινέ, εμείς οι άνθρωποι, κατά τη γνώμη σου σε τι πρέπει να πιστεύουμε»;
«Προφανώς πρέπει να πιστεύετε και στους τρεις αυτούς κόσμους, αλλά πρέπει να προτιμάτε τον κόσμο του Χριστού και το δικό μας, γιατί και από τους δύο αυτούς κόσμους, δεν πρόκειται να πάθετε κακό. Αντίθετα, μόνο κακό θα έχετε, από τον κόσμο του διαβόλου, εκεί οπωσδήποτε θα ζημιωθείτε ψυχικά και μετά σωματικά ή οικονομικά». Και η Χαρτζάννα συνέχισε:
«Δηλαδή βασιλιά μου και οι τρεις αυτοί κόσμοι των πνευμάτων είναι αόρατοι και αθάνατοι, ενώ εμείς οι άνθρωποι ζούμε πάντοτε με τον κίνδυνο του θανάτου και φροντίζουμε να τα έχουμε καλά και με τους τρεις αυτούς κόσμους, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε;
«Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα για τους θνητούς, δηλαδή εσάς τους ανθρώπους, Όσο εσείς ζείτε, έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε την πορεία της ψυχής σας, μετά το θάνατο σας. Όταν λέμε θάνατο βασίλισσα μου, θεωρούμε την απομάκρυνση της ψυχής σας, από το φθαρτό σώμα σας. Η ψυχή σας θα συνεχίσει να ζει στον αόρατο κόσμο, ενταγμένη σε κάποιο από τους τρεις κόσμους. Η επιλογή του κόσμου, ένταξης της ανθρώπινης ψυχής στους κόσμους του Χριστού ή του Διαβόλου είναι αποτέλεσμα κρίσεως που ξεκινά από τον κόσμο του Χριστού που αποδέχεται ή όχι στον κόσμο του, τις ψυχές εκείνες που όσο ήταν σε ανθρώπινο σώμα ζούσαν σύμφωνα με τους νόμους του καλού και της αγάπης.
«Η επιλογή του κόσμου του Διαβόλου, γίνεται χωρίς κανένα κριτήριο μετά την άρνηση της αποδοχής από τον κόσμο του Χριστού. Όσοι όμως θέλουν εμάς, λίγο πριν πεθάνουν, μπορούν να ζητήσουν την ψυχική ένταξη τους στο νεραϊδόκοσμο. Δηλαδή στο δικό μας κόσμο.
«Αλλά και εμείς δεν τους δεχόμαστε όλους. Όσοι επιθυμούν να έλθουν σε εμάς, τους κρίνουμε και τους επιλέγουμε. Η επιλογή τους, γίνεται από το νεραϊδοβασιλιά και μερικές φορές και από τους προσωπικούς του συμβούλους, νεράιδους και νεράιδες.
«Στην περίπτωση που επιλεγεί ένας άνδρας ή γυναίκα, τότε του παρέχουμε την επιθυμητή ανθρώπινη μορφή, σαν εναλλακτική κατοικία της ψυχής του. Δηλαδή επιλέγουμε την καλύτερη εμφάνιση που είχε όταν ζούσε σαν άνθρωπος και του την προσφέρουμε, όταν πρόκειται να εμφανιστεί σαν άνθρωπος.
«Πρέπει να ξέρεις όμως, ότι όλοι όσοι ανήκουν στον δικό μας κόσμο, μπορούν να παίρνουν ανθρώπινη μορφή, την καλύτερη δική τους όταν ζούσαν, μόνο όταν είναι νύκτα. Με το φως της ημέρας, όλοι οι υπήκοοι γίνονται άφαντοι στη γη.
Ο βασιλιάς όμως μπορεί να προσδιορίζει κάποιους υπηκόους του, να εμφανίζονται και την ημέρα.
«Υπάρχουν όμως, ορισμένοι νεράιδοι και νεράιδες που έχουν το σταθερό δικαίωμα να εμφανίζονται στους ανθρώπους με ορατή ανθρώπινη μορφή και την ημέρα. Αυτοί λέγονται Διαλεχτοί γιατί έχουν ξεχωρίσει από τους άλλους για την καλοσύνη και την σωστή συμπεριφορά τους.
«Οι Διαλεχτοί αποτελούν το ανώτατο Νεραϊδοσυμβούλιο, που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο του βασιλιά και συγχρόνως ανώτατο δικαστήριο, τις αποφάσεις του οποίου, είναι υποχρεωμένος να δέχεται και ο βασιλιάς.
«Ανώτατος νόμος του βασιλείου είναι ότι, οι υπήκοοι του πρέπει να μη βλάπτουν τους άλλους, δηλαδή να μη βλάπτουν τους υπηκόους των δύο άλλων κόσμών και κυρίως των ανθρώπων.
«Όλα τα μέλη του Νεραϊδοβασίλειου υπακούν πλήρως στο Νεραϊδοβασιλιά στις διαταγές και επιθυμίες του. Αν όμως κάποιος υπήκοος του βασιλείου αυτού, θεωρεί ότι τον βλάπτει μια απόφαση του βασιλιά, μπορεί να καταφύγει στους Διαλεχτούς και να βρει το δίκιο του.
«Στους Διαλεχτούς, μπορούν να καταφύγουν όλα τα μέλη του βασιλείου , όχι μόνο οι νεράιδοι και οι νεράιδες».
Η βασίλισσα Χαρτζάννα δίστασε λίγο , αλλά ρώτησε τον Αυγερινό μια λίγο τολμηρή ερώτηση.
«Βασιλιά Αυγερινέ, πως εκλέχτηκες εσύ βασιλιάς του δικού σου κόσμου»;
Ο Αυγερινός χαμογέλασε λιγάκι , αλλά απάντησε πρόθυμα στη Χαρτζάννα.
«Όπως σου είπα βασίλισσα μου, στο Νεραϊδοβασίλειο την ανώτατη δικαιοδοσία την έχουν οι Διαλεχτοί. Αυτοί εκλέγουν το βασιλιά ή κάποιο άλλο αξιωματούχο του βασιλείου, όταν χρειασθεί».
«Φυσικά η απορία σου θα είναι, πως να χρειασθεί ένας αθάνατος ισόβιος βασιλιάς να παραιτηθεί ή να αναγκασθεί να παραιτηθεί;
«Όπως στην κοινωνία των θνητών, έτσι και εδώ δεν είναι τίποτα μόνιμο και ο βασιλιάς ακόμη μπορεί να αντικατασταθεί. Οι λόγοι για να αντικατασταθεί ο βασιλιάς είναι δύο, αν ο ίδιος επιθυμεί να παραιτηθεί ή τον αναγκάζουν να παραιτηθεί.
«Ο πρώτος λόγος είναι η οικειοθελής απόφαση της παραίτησης. Στην περίπτωση αυτή, οι διαλεχτοί τον ρωτούν αν έχει να προτείνει διάδοχο του, και αν έχει, τότε , οι διαλεχτοί αφού ερευνήσουν τον προταθέντα για διάδοχο τον αποδέχονται ή τον απορρίπτουν και επιλέγουν άλλον μόνοι τους. Ο παλιός βασιλιάς τότε, γίνεται αυτόματα μέλος του συμβουλίου των διαλεχτών.
«Αν όμως ο ίδιος δεν έχει να προτείνει διάδοχο, τότε το συμβούλιο των Διαλεχτών, εφαρμόζει τη δημοκρατική διαδικασία της υποβολής υποψηφιοτήτων. Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι μόνο νεράιδοι ή νεράιδες.
«Οι Διαλεχτοί ψηφίζουν όποιον από τους υποψήφιους νομίζουν σαν καλύτερο να αναλάβει την πρώτη θέση στο βασίλειο. Υποψήφιοι μπορεί να είναι και μέλη του συμβουλίου των Διαλεχτών. Τέλος η απόλυτη πλειοψηφία που θα πάρει ένας υποψήφιος, τον οδηγεί στο θρόνο του Νεραϊδοβασίλειου.
«Ο δεύτερος λόγος είναι μια σοβαρή πρόταση απομάκρυνσης του βασιλιά, λόγω ανεπάρκειας εκτέλεσης των καθηκόντων του που μπορεί να υποβάλει για το βασιλιά, ένας υπήκοος του βασιλείου του. Ο υπήκοος αυτός έχει δικαίωμα να υποβάλει πρόταση δυσπιστίας προς το βασιλιά μόνον μια φορά. Στην περίπτωση αυτή, τίθεται ουσιαστικό θέμα, απομάκρυνσης του βασιλιά.
«Το συμβούλιο των Διαλεχτών συνέρχεται σε πλειοψηφία και ελέγχει κατ’ αρχήν την καταγγελία απομάκρυνσης και εφόσον η πλειοψηφία συμφωνήσει με την καταγγελία, ο βασιλιάς είναι πλέον έκπτωτος.
«Αμέσως μετά, αρχίζει η διαδικασία επιλογής του νέου βασιλιά, όπως ακριβώς και στην περίπτωση της οικειοθελούς απομάκρυνσης».
Αλλά η βασίλισσα Χαρτζάννα, συνέχισε τα ερωτήματα της:
«Βασιλιά Αυγερινέ, πες μου ειλικρινά, ανακατεύεσαι σε ανθρώπινες διαμάχες, γιατί με τη δύναμή που διαθέτεις, μπορείς να επηρεάσεις καταλυτικά υπέρ του ενός ή του άλλου διαπληκτιζόμενου»;
Ο Αυγερινός χαμογέλασε λίγο και της απάντησε:
«Βασίλισσα μου, η αρχή του δικού μας κόσμου, είναι να μην ανακατευόμαστε όχι μόνο στα ανθρώπινα άλλα και στους άλλους δύο κόσμους που συνυπάρχουμε. Εντούτοις ειδικότερα στον ανθρώπινο κόσμο υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που επεμβαίνουμε, μόνον όταν μας ζητηθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν μαζί μας.
«Αυτό όμως, που έχει σημασία είναι ότι επεμβαίνουμε υπέρ του ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, μόνον όταν, εμείς πεισθούμε ότι έχει το δίκιο με το μέρος του».
Η βασίλισσα Χαρτζάννα, χαμογέλασε και με γυναικεία χάρη είπε στον βασιλιά Αυγερινό:
«Δηλαδή βασιλιά μου, αν εγώ ή γενικά το βασίλειο μου, βρεθεί σε κατάσταση ανάγκης και επικαλεσθώ τη βοήθεια σου, θα με βοηθήσεις»;
«Βασίλισσα Χαρτζάννα, γνωρίζω ότι είσαι μοναδική στη μάχη, δίκαια στην κρίση σου και δεν θα έβλαπτες ποτέ κανένα, συγχρόνως όμως είσαι και καλός διπλωμάτης αλλά κυρίως αγαπάς την πατρίδα σου και το βασίλειο σου.
«Μη στενοχωριέσαι λοιπόν, αν βρεθείς σε κατάσταση ανάγκης και ζητήσεις τη βοήθεια μου, εγώ θα είμαι δίπλα σου.
«Αλλά και για κάτι άλλο ακόμη, είσαι πολύ όμορφη κοπέλα και ακόμη και ένας βασιλιάς που είναι μόνο πνεύμα, δεν θα σου αρνηθεί χάρη».
Το τελευταίο αυτό το είπε γελώντας, θέλοντας να κάνει και μια φιλοφρόνηση στην όμορφη γυναίκα και όχι στη βασίλισσα και συνέχισε σε σοβαρό πλέον ύφος.
«Εσύ Χαρτζάννα έχεις το προνόμιο να με καλείς προσωπικά, ότι και να σου συμβεί, μη διστάσεις λοιπόν .
«Ακόμη θέλω να σου πω ότι αν καμιά φορά θέλεις να μ’ ακολουθήσεις, μπορώ να σε κάνω αόρατη και να μπούμε στον παρελθόντα χρόνο να ζήσεις ξανά γεγονότα, που έχουν γίνει, και φυσικά να μπορείς να αναμιχθείς αν θελήσεις, αλλά δεν θα μπορείς να αλλάξεις τα αποτελέσματα.
«Αυτή την τιμή δεν την κάνουμε συχνά σε ανθρώπους, αλλά εσύ είσαι κάτι το ξεχωριστό.»
Ο Βασιλιάς Αυγερινός της είπε ακόμη, σε ύφος φιλικής συζήτησης, ότι βασιλεύει σωστά και κυρίως δίκαια και να συνεχίσει να βασιλεύει με τον ίδιο τρόπο, της τόνισε δε, ότι όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου να φύγει από την ανθρώπινη ζωή και ζητήσει να έλθει στον κόσμο των πνευμάτων, αυτός θα χαρεί ιδιαίτερα αν επιλέξει το νεραϊδόκοσμο.
Η βασίλισσα, αφού συζήτησε μαζί του και για πολλά άλλα, λιγότερο ενδιαφέροντα σηκώθηκε έκανε μια μικρή υπόκλιση και άπλωσε το χέρι για να χαιρετήσει τον Αυγερινό. Αλλά και ο βασιλιάς ανταπέδωσε την υπόκλιση, φίλησε το χέρι της Χαρτζάννας και με μια ειδική κίνηση του δεξιού του χεριού εξαφανίστηκε.
Η Χαρτζάννα δεν πίστευε ακόμη για το τι είχε δει και το τι είχε ακούσει, αλλά και ήταν γοητευμένη με την ομορφιά και την ευγένεια του παλικαριού που συνομιλούσε τόση ώρα, πέρα από την ιδιότητα του σαν αρχηγός του Βασιλείου των νεράιδων.
Βγήκε έξω από το δρακόσπιτο που έγινε η συνάντηση, και είχε πλέον νυκτώσει για καλά, κατευθύνθηκε προς το άλογο της, το έλυσε από την πέτρα που το είχε δέσει, το καβαλίκεψε όπως πάντα, με τον ανδρικό τρόπο και άρχισε να κατηφορίζει για το παλάτι της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου