Οι αγώνες κράτησαν 5 ημέρες και η Χαρτζάννα ζήτησε να αγωνιστεί με τους
πέντε επικρατέστερους. Ντυμένη στα ολόμαυρα, με μαύρο κράνος και με κρυμμένα τα ξανθά μαλλιά της στο κράνος, δεν γνωριζόταν από κανένα και το όνομα με το οποίο ανακοινώθηκε η συμμετοχή της ήταν «ο Μαύρος Καβαλάρης».
Την τέταρτη ημέρα, ο μαύρος καβαλάρης αγωνίστηκε με τους τρείς από τους πέντε αγωνιστές και τους κατανίκησε. Οι δύο υπόλοιποι αγωνίσθηκαν μεταξύ τους και ήταν ο Ιωάννης Αθηνιώτης και ο Νικόλας Ραιδεστός. Νικητής αναδείχθηκε ο Νικόλας Ραιδεστός ένα λεβεντόκορμο παλικάρι από το σημερινό χωριό Καστρί.
Η τελευταία ημέρα θα έδινε τον νικητή.
Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της νότιας πλευράς της Όχης, είχαν μαζευτεί μπροστά από το Κάστρο και περίμεναν να διεξαχθεί ο τελικός αγώνας. Ο Χατζηεμμανουήλ με την πολεμική πείρα που διέθετε, συμβούλευσε τη Χαρτζάννα πώς να πολεμήσει μιας και ο Νικόλας, έδειχνε να είναι πολύ καλός χειριστής των όπλων και ανήκε στη δική του στρατιωτική ομάδα.
Ο αγώνας άρχισε στις 10 το πρωί και μέχρι το μεσημέρι δεν είχε τελειώσει και οι δυο αγωνιστές ήταν φανερά ισοδύναμοι. Ο Χατζηεμμανουήλ ρώτησε και τους δύο, αν ήθελαν να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα, αυτοί το δέχτηκαν και δόθηκε αναβολή μιας ώρας. Μετά την ώρα οι δύο μαχητές πήραν τα ξίφη τους και χωρίς άλογα άρχισαν να αγωνίζονται. Πέρασε περίπου μισή ώρα και ο αγώνας ήταν αμφίρροπος. Όταν κάποια στιγμή, σε σύγκρουση των σπαθιών, οι μαχητές έχασαν τα σπαθιά τους που έπεσαν στη γη, ο Χατζηεμμανουήλ διέκοψε τον αγώνα και ανακήρυξε τους μαχητές ισόπαλους. Τους είπε δε ότι θα έπαιρναν και οι δύο από ένα χρυσό σπαθί.
Ο αγώνας τελείωσε μ’ αυτόν τον τρόπο και ο Χατζηεμμανουήλ ζήτησε και από τους δύο αγωνιστές να αποκαλυφθούν. Ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος, λίγο πολύ γνώριζε το Νικόλα, αλλά είχε μεγάλη περιέργεια να μάθει ποιος ήταν αυτός ο μαύρος καβαλάρης που δεν είχε νικηθεί με όσους είχε αγωνισθεί. Όταν ο μυστηριώδης καβαλάρης έβγαλε την περικεφαλαία του και τα κατάξανθα μαλλιά της Χαρτζάννας ξεχύθηκαν στους ώμους της, ξέσπασαν σε ζητωκραυγές. Η δική τους αρχόντισσα ήταν ο νικητής.
Η Χαρτζάννα ευχαρίστησε τον κόσμο που ζητωκραύγαζε, υποκλίθηκε στον πατέρα και τη μητέρα της και γύρισε και φίλησε το Νικόλα που ήταν τόσο άξιος αγωνιστής. Ο κόσμος δεν σταμάταγε να ζητωκραυγάζει και τότε ακούσθηκε το σύνθημα προς τον τοποτηρητή να ανακηρύξει τη Χαρτζάννα βασίλισσα της Καρύστου.
Ο Μανόλης σαν πονηρός που ήταν, δεν την ανακήρυξε βασίλισσα της Καρύστου, για να μη έλθει σε αντίθεση με την Κωνσταντινούπολη που τον είχε τοποτηρητή, αλλά με έξυπνο ελιγμό την ανακήρυξε βασίλισσα Χαρτζάννα και το βασίλειο της ήταν το κτήμα Χαρτζάνι.
Εκείνη την στιγμή γεννήθηκε η Ελληνίδα βασίλισσα Χαρτζάννα. Ο Μανόλης και η Ελένη υποκλίθηκαν μπροστά στη Βασίλισσα και ο Νικόλας γονάτισε και της φίλησε το χέρι. Ο άρχοντας Μανόλης κάλεσε όλους τους κατοίκους της Καρύστου σε διήμερο γλέντι στο κάστρο του, που τώρα πλέον ήταν το παλάτι της βασίλισσας Χαρτζάννας.
Η Βασίλισσα είχε στην κυριαρχία της, περισσότερη από τη μισή νότια Κάρυστο, αλλά όλοι οι Καρυστινοί τη θεωρούσαν βασίλισσα τους και τη λάτρευαν. Τη θεωρούσαν δική τους βασίλισσα γιατί την επέλεξαν μόνοι τους και δεν την επέβαλαν ξένοι.
Η βασίλισσα Χαρτζάννα ήταν από βασιλική Ελληνική γενιά και η ανακήρυξη της ήταν μια δίκαιη αναγνώριση του βασιλικού αίματος που έτρεχε στις φλέβες της. Αυτό περισσότερο από κάθε άλλον χαροποιούσε την Ελένη που ήταν η μόνη, εκτός του Μανόλη και της Ελβίρας που ήξερε την καταγωγή της βασίλισσας.
πέντε επικρατέστερους. Ντυμένη στα ολόμαυρα, με μαύρο κράνος και με κρυμμένα τα ξανθά μαλλιά της στο κράνος, δεν γνωριζόταν από κανένα και το όνομα με το οποίο ανακοινώθηκε η συμμετοχή της ήταν «ο Μαύρος Καβαλάρης».
Την τέταρτη ημέρα, ο μαύρος καβαλάρης αγωνίστηκε με τους τρείς από τους πέντε αγωνιστές και τους κατανίκησε. Οι δύο υπόλοιποι αγωνίσθηκαν μεταξύ τους και ήταν ο Ιωάννης Αθηνιώτης και ο Νικόλας Ραιδεστός. Νικητής αναδείχθηκε ο Νικόλας Ραιδεστός ένα λεβεντόκορμο παλικάρι από το σημερινό χωριό Καστρί.
Η τελευταία ημέρα θα έδινε τον νικητή.
Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της νότιας πλευράς της Όχης, είχαν μαζευτεί μπροστά από το Κάστρο και περίμεναν να διεξαχθεί ο τελικός αγώνας. Ο Χατζηεμμανουήλ με την πολεμική πείρα που διέθετε, συμβούλευσε τη Χαρτζάννα πώς να πολεμήσει μιας και ο Νικόλας, έδειχνε να είναι πολύ καλός χειριστής των όπλων και ανήκε στη δική του στρατιωτική ομάδα.
Ο αγώνας άρχισε στις 10 το πρωί και μέχρι το μεσημέρι δεν είχε τελειώσει και οι δυο αγωνιστές ήταν φανερά ισοδύναμοι. Ο Χατζηεμμανουήλ ρώτησε και τους δύο, αν ήθελαν να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα, αυτοί το δέχτηκαν και δόθηκε αναβολή μιας ώρας. Μετά την ώρα οι δύο μαχητές πήραν τα ξίφη τους και χωρίς άλογα άρχισαν να αγωνίζονται. Πέρασε περίπου μισή ώρα και ο αγώνας ήταν αμφίρροπος. Όταν κάποια στιγμή, σε σύγκρουση των σπαθιών, οι μαχητές έχασαν τα σπαθιά τους που έπεσαν στη γη, ο Χατζηεμμανουήλ διέκοψε τον αγώνα και ανακήρυξε τους μαχητές ισόπαλους. Τους είπε δε ότι θα έπαιρναν και οι δύο από ένα χρυσό σπαθί.
Ο αγώνας τελείωσε μ’ αυτόν τον τρόπο και ο Χατζηεμμανουήλ ζήτησε και από τους δύο αγωνιστές να αποκαλυφθούν. Ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος, λίγο πολύ γνώριζε το Νικόλα, αλλά είχε μεγάλη περιέργεια να μάθει ποιος ήταν αυτός ο μαύρος καβαλάρης που δεν είχε νικηθεί με όσους είχε αγωνισθεί. Όταν ο μυστηριώδης καβαλάρης έβγαλε την περικεφαλαία του και τα κατάξανθα μαλλιά της Χαρτζάννας ξεχύθηκαν στους ώμους της, ξέσπασαν σε ζητωκραυγές. Η δική τους αρχόντισσα ήταν ο νικητής.
Η Χαρτζάννα ευχαρίστησε τον κόσμο που ζητωκραύγαζε, υποκλίθηκε στον πατέρα και τη μητέρα της και γύρισε και φίλησε το Νικόλα που ήταν τόσο άξιος αγωνιστής. Ο κόσμος δεν σταμάταγε να ζητωκραυγάζει και τότε ακούσθηκε το σύνθημα προς τον τοποτηρητή να ανακηρύξει τη Χαρτζάννα βασίλισσα της Καρύστου.
Ο Μανόλης σαν πονηρός που ήταν, δεν την ανακήρυξε βασίλισσα της Καρύστου, για να μη έλθει σε αντίθεση με την Κωνσταντινούπολη που τον είχε τοποτηρητή, αλλά με έξυπνο ελιγμό την ανακήρυξε βασίλισσα Χαρτζάννα και το βασίλειο της ήταν το κτήμα Χαρτζάνι.
Εκείνη την στιγμή γεννήθηκε η Ελληνίδα βασίλισσα Χαρτζάννα. Ο Μανόλης και η Ελένη υποκλίθηκαν μπροστά στη Βασίλισσα και ο Νικόλας γονάτισε και της φίλησε το χέρι. Ο άρχοντας Μανόλης κάλεσε όλους τους κατοίκους της Καρύστου σε διήμερο γλέντι στο κάστρο του, που τώρα πλέον ήταν το παλάτι της βασίλισσας Χαρτζάννας.
Η Βασίλισσα είχε στην κυριαρχία της, περισσότερη από τη μισή νότια Κάρυστο, αλλά όλοι οι Καρυστινοί τη θεωρούσαν βασίλισσα τους και τη λάτρευαν. Τη θεωρούσαν δική τους βασίλισσα γιατί την επέλεξαν μόνοι τους και δεν την επέβαλαν ξένοι.
Η βασίλισσα Χαρτζάννα ήταν από βασιλική Ελληνική γενιά και η ανακήρυξη της ήταν μια δίκαιη αναγνώριση του βασιλικού αίματος που έτρεχε στις φλέβες της. Αυτό περισσότερο από κάθε άλλον χαροποιούσε την Ελένη που ήταν η μόνη, εκτός του Μανόλη και της Ελβίρας που ήξερε την καταγωγή της βασίλισσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου