Όταν ο Νοράν σκότωσε το Σέργιο, το σύντροφο του και την άλλη υπηρέτρια στο σπίτι της Ελένης πριν 22 περίπου χρόνια, η Ροδιά κατέφυγε στο παλάτι του άρχοντα Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ την κράτησε στο παλάτι για να την προστατεύσει από το Νοράν που ασφαλώς θα ήθελε να την εξοντώσει και αυτήν, για να μην υπάρχει κανένας ζωντανός μάρτυρας της φρικτής αυτής δολοφονίας.
Φυσικά ο Νοράν, για να γλυτώσει από την εκδίκηση του άρχοντα Μιχαήλ έφυγε προς το Νότο μαζί με την Ελένη, τη μικρή κόρη του Μιχαήλ, τη Χαρτζάννα και την αδελφή του Ελβίρα.
Οι φυγάδες όπως γνωρίζουμε, ρίζωσαν και διέπρεψαν στην Κάρυστο και δεν βρέθηκαν ποτέ από τους στρατιώτες του άρχοντα Μιχαήλ.
Όταν η Ροδιά εγκαταστάθηκε στο παλάτι του άρχοντα Μιχαήλ σαν υπηρέτρια, ο Μιχαήλ δεν την έδιωξε από το παλάτι, αντίθετα φρόντισε να μην της λείψει τίποτα και την έβαλε στην ιδιαίτερη υπηρεσία του.
Η Ροδιά ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα και ο Μιχαήλ δεν άργησε να τη συμπαθήσει και την έκανε ερωμένη του. Εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε ένα αγοράκι, το οποίο βάπτισε με το όνομα Μιχαήλ. Όταν γεννήθηκε ο Μιχαήλ το ημερολόγιο έδειχνε 17/03/1004.
Η Ροδιά δεν ήταν πλέον υπηρέτρια και εγκαταστάθηκε σ’ ένα σπίτι πολύ κοντά στο παλάτι και της έδωσε ένα μισθό για αυτήν και το παιδί της. Επειδή όμως ήταν ήδη παντρεμένος και δεν μπορούσε να την παντρευτεί, της βρήκε ένα συνταξιούχο απόστρατο το Θεοδόσιο, σαράντα πέντε χρόνια πιο μεγάλο από τη Ροδιά και την πάντρεψε. Στα μάτια του κόσμου ο μικρός Μιχαήλ δεν ήταν νόθος.
Ο άρχοντας Μιχαήλ παρόλο που πάντρεψε τη Ροδιά, με τον κοντά εβδομηντάρη Θεοδόσιο, συνέχιζε να έχει ερωτικές σχέσεις μαζί της σε πλήρη γνώση του γέροντα συζύγου της.
Ο μικρός Μιχαήλ μεγάλωνε με όλα τα καλά του κόσμου, πήγε σχολείο και μετά τα δεκαοκτώ του, πήγε για δυο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη με έξοδα του Μιχαήλ και γύρισε αξιωματικός του Βυζαντίου με το βαθμό του υπολοχαγού.
Όταν γύρισε στην Ήπειρο ο μικρός Μιχαήλ, ο Θεοδόσιος ο άνδρας της Ροδιάς, είχε πεθάνει καθώς και η γυναίκα του Δεσπότη Μανουήλ-Μιχαήλ.
Ο άρχοντας Μανουήλ-Μιχαήλ είχε αρχίσει και αυτός να γερνάει άλλα φρόντισε να παντρευτεί τη Ροδιά και να αναγνωρίσει και τυπικά το μικρό Μιχαήλ σαν γιο του.
Όπως όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι έτσι και ο Δεσπότης Μανουήλ-Μιχαήλ είχε και αυτός προβλήματα υγείας. Αποφάσισε λοιπόν να παραιτηθεί υπέρ του ανεψιού του Κωνσταντίνου Κομνηνού και να πάει στην Κωνσταντινούπολη, που θα μπορούσε να έχει καλύτερη ιατρική φροντίδα. Κάλεσε λοιπόν τη Ροδιά και της είπε τι είχε αποφασίσει και ότι σκεπτότανε να την πάρει με το μικρό Μιχαήλ να πάνε στην Πόλη. Εκεί μπορούσαν να ζήσουν όλοι μαζί στο αρχοντικό που είχε στο Βόσπορο.
Ο άρχοντας Μανουήλ-Μιχαήλ Κομνηνός, ήταν από μεγάλη και πολύ πλούσια οικογένεια και για την αρχόντισσα Ροδιά δεν θα έλειπε τίποτα και το παιδί της θα είχε μια λαμπρή καριέρα και φυσικά ένα μεγάλο όνομα.
Η Ροδιά δέχθηκε με ευχαρίστηση την πρόταση του άρχοντα.
Ένα πρωινό του 1024 ο άρχοντας Μανουήλ-Μιχαήλ έφευγε για την Κωνσταντινούπολη.
Στο Βυζάντιο ακόμη, ήταν αυτοκράτορας ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος και δεν είχε αντίρρηση για την εγκατάσταση του Μιχαήλ στην Κωνσταντινούπολη, ιδιαίτερα όταν έμαθε πως η υγεία του ήταν κλονισμένη και είχε ανάγκη από συνεχή ιατρική παρακολούθηση.
Όταν εγκαταστάθηκαν, στο αρχοντικό του Μανουήλ-Μιχαήλ, ο μικρός Μιχαήλ ζήτησε ακρόαση από τον αυτοκράτορα σαν γιος του άρχοντα και έδωσε στον αυτοκράτορα Βασίλειο, επιστολή στην οποία ο πατέρας Μανουήλ - Μιχαήλ, ζητούσε από τον αυτοκράτορα να εντάξει το γιο του στην αυτοκρατορική φρουρά.
Η αλήθεια είναι ότι ο γιος Μιχαήλ είχε όλα τα φυσικά προσόντα για μια τέτοια θέση και συγχρόνως είχε παιδεία αξιόλογη για την ηλικία του.
Ο Αυτοκράτορας δεν είχε καμία αντίρρηση και ο γιος Μιχαήλ μέσα σε μια βδομάδα έγινε αξιωματικός της αυτοκρατορικής φρουράς.
Η Ροδιά ήταν ευχαριστημένη από τη νέα της ζωή και ιδιαίτερα για το μέλλον του γιου της, ενός παιδιού που στην ουσία το μεγάλωσε μόνη της.
Ο γιος Μιχαήλ από πολύ μικρός, γνώριζε ότι ήταν γιος του άρχοντα Μιχαήλ και ότι δεν ήταν γιος του Θεοδόσιου.
Ο Νοράν την τελευταία φορά που πήγε στην Πόλη έμαθε από τους παρατρεχάμενους αυλικούς ότι ο Μανουήλ-Μιχαήλ ήταν άρρωστος και είχε αποσυρθεί στο αρχοντικό του στο Βόσπορο με τη γυναίκα του και το μονάκριβο γιο του. Αλλά δεν έδωσε και μεγάλη σημασία διότι δεν γνώριζε ότι η Ροδιά ήταν η γυναίκα του.
Ο καιρός περνούσε και η ζωή στην Κάρυστο ήταν ήσυχη και απλή, αφού ο άρχοντας Χατζηεμμανουήλ και η βασίλισσα Χαρτζάννα φρόντιζαν να μη λείπει τίποτα από όλους τους κατοίκους της Καρύστου. Η πόλη συγκέντρωνε πολλά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με άλλες πόλεις της Εύβοιας και των γειτονικών νησιών.
Η Κάρυστος γύρω στο 1025 διέθετε 14 πλοία που ανήκαν στο λαό της Καρύστου και είχαν την επίβλεψη και τη διοίκηση του τοποτηρητή άρχοντα Χατζηεμμανουήλ. Τα ιδιόκτητα πλοία της Καρύστου είχαν αναλάβει όλο σχεδόν το εμπόριο της πόλης και οι εξαγωγές της ολοένα και μεγάλωναν.
Η επάνδρωση των πλοίων, με πληρώματα έστρεψαν πολλούς νέους προς τα επαγγέλματα της θάλασσας και συγχρόνως ανέπτυξαν καλύτερα και την αλιεία.
Τα πλοία της Καρύστου, είχαν τη δυνατότητα άμεσα να μετατρέπονται σε πολεμικά, ικανά να ναυμαχήσουν με ξένα πλοία που θα επιβουλεύονταν την ασφάλεια και την ανεξαρτησία της πόλης.
Το μόνο πρόβλημα που είχε ο τοποτηρητής και η γυναίκα του, ήταν πότε η κόρη τους, θα διάλεγε ένα σύζυγο. Τα προξενιά ήταν πολλά, από ονομαστούς άρχοντες από πολλές πόλεις της Ελλάδας. Η άρνηση της Χαρτζάννας δεν ήταν πάντοτε εύκολη δουλειά για τον άρχοντα Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος θα ήθελε να δώσει μια λύση σ’ αυτό το πρόβλημα που τον απασχολούσε και προσωπικά. Έπρεπε όμως να δίνει αληθοφανείς απαντήσεις στους υποψήφιους γαμπρούς, χωρίς να τους προσβάλει.
Η Χαρτζάννα έβλεπε πολύ άσχημα το γάμο που θα την ανάγκαζε πιθανόν να φύγει από την Κάρυστο που τη λάτρευε και αφετέρου αυτός που θα συμφωνούσε να μείνει στην Κάρυστο, δεν θα ήταν βασιλιάς, άσχετα αν είχε παντρευτεί βασίλισσα. Έπρεπε λοιπόν ένας ξένος άρχοντας που θα διάλεγε, να μείνει στην Κάρυστο και να γίνει αξιωματούχος της πόλης.
Αυτό το τελευταίο, έκανε τη Χαρτζάννα να φοβάται, μήπως ο ξένος αυτός άρχοντας, δεν θα αγαπούσε πραγματικά την Κάρυστο και θα κοίταζε το δικό του συμφέρον σε βάρος της πόλης.
Πώς λοιπόν να αποφασίσει το γάμο;
Η θετή μητέρα της, η Ελένη, για τη βγάλει από αυτό το δίλημμα τη συμβούλευσε να διαλέξει για σύζυγο ένα άξιο παλικάρι από την Κάρυστο. Η θέση στη διοίκηση που θα έπαιρνε ο «βασιλικός σύζυγος» θα ήταν απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και του τοποτηρητή.
Όλοι είχαν στο μυαλό τους, το Νικόλα Ραιδεστό το γενναίο και όμορφο παλικάρι με τον οποίο είχε αγωνιστεί η βασίλισσα στα εγκαίνια του Κάστρου της Καρύστου. Όταν σε μια οικογενειακή συνάντηση, ο άρχοντας Χατζηεμμανουήλ της το πρότεινε, η Χαρτζάννα δεν έφερε και μεγάλες αντιρρήσεις. Τους παρακάλεσε όμως να της δώσουνε ένα μήνα καιρό, να το σκεφτεί και να τους απαντήσει.
Η αλήθεια είναι, για την Κάρυστο, αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή, επειδή όλοι οι Καρυστινοί αγαπούσαν και εμπιστεύονταν το Νικόλα, ο όποιος σε όλες τις δύσκολές στιγμές έδειξε την αξιοσύνη του και την τυφλή εμπιστοσύνη στη βασίλισσα.
Οι προσωπικοί φίλοι του Νικόλα και γενικά οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του, γνώριζαν ότι ο Νικόλας αγαπούσε κρυφά τη βασίλισσα Χαρτζάννα, αλλά δεν τολμούσε να της εκφράσει την αγάπη του.
Η βασίλισσα Χαρτζάννα, πήγε στη γιαγιά Ελβίρα και της είπε την πρόταση που της έκαναν οι γονείς της. Η Ελβίρα βρήκε την πρόταση πολύ καλή, γιατί το παλικάρι από όλες τις πλευρές ήταν πολύ καλό.
Η Χαρτζάννα τότε, εμπιστεύθηκε τη γιαγιά Ελβίρα και της είπε για την συνάντηση που είχε με το νεραϊδοβασιλιά Αυγερινό και πόσο την είχε γοητεύσει με την ομορφιά του. Στο μυαλό και στην καρδιά της Χαρτζάννας, οποιοσδήποτε άλλος άνδρας συγκρινόμενος με τον Αυγερινό, δεν είχε καμιά ελπίδα να προτιμηθεί.
Η Ελβίρα της είπε:
«Βασίλισσα Χαρτζάννα, αγαπημένο μου παιδί, ο Αυγερινός είναι πνεύμα και αθάνατος, εσύ είσαι άνθρωπος και μάλιστα ξεχωριστός στο γένος των ανθρώπων με υποχρεώσεις στο λαό σου.
«Αν προτιμήσεις τον Αυγερινό, τότε θα χαθείς από το γένος των ανθρώπων πριν την ώρα σου και θα γίνεις μια απλή νεράιδα στο κόσμο των σκιών.
«Ενώ ο Νικόλας είναι άνθρωπος σαν και εσένα και κυρίως θα είναι εδώ. Θα είναι δίπλα σου, στον αγαπημένο σας τόπο και εσύ θα είσαι η λατρεμένη βασίλισσα των συμπατριωτών σου, για να τους διαφεντεύεις και να τους αγαπάς.
«Ακόμη θα βλέπεις τον ήλιο από την ανατολή μέχρι τη δύση, ενώ εκεί δεν ξέρεις αν μπορείς να ορίζεις την ανθρώπινη παρουσία σου.
«Όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και είσαι έτοιμη να φύγεις από τη ζωή και πρέπει να αποχωριστεί το σώμα σου από τη ψυχή σου, ζήτησε να πάς στο νεραϊδοβασίλειο του Αυγερινού και ζήσε δίπλα του για πάντα.
Όσα είπε η γιαγιά Ελβίρα στη Χαρτζάννα, της φάνηκαν λογικά, αλλά και πάλι η Χαρτζάννα δεν βιάστηκε να αποφασίσει. Η βασίλισσα γνώριζε ότι η απόφαση της, ήταν πολύ σοβαρή υπόθεση και σκέφθηκε να τη συζητήσει και με τον Αυγερινό πριν πάρει οριστική απόφαση.
Φυσικά ο Νοράν, για να γλυτώσει από την εκδίκηση του άρχοντα Μιχαήλ έφυγε προς το Νότο μαζί με την Ελένη, τη μικρή κόρη του Μιχαήλ, τη Χαρτζάννα και την αδελφή του Ελβίρα.
Οι φυγάδες όπως γνωρίζουμε, ρίζωσαν και διέπρεψαν στην Κάρυστο και δεν βρέθηκαν ποτέ από τους στρατιώτες του άρχοντα Μιχαήλ.
Όταν η Ροδιά εγκαταστάθηκε στο παλάτι του άρχοντα Μιχαήλ σαν υπηρέτρια, ο Μιχαήλ δεν την έδιωξε από το παλάτι, αντίθετα φρόντισε να μην της λείψει τίποτα και την έβαλε στην ιδιαίτερη υπηρεσία του.
Η Ροδιά ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα και ο Μιχαήλ δεν άργησε να τη συμπαθήσει και την έκανε ερωμένη του. Εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε ένα αγοράκι, το οποίο βάπτισε με το όνομα Μιχαήλ. Όταν γεννήθηκε ο Μιχαήλ το ημερολόγιο έδειχνε 17/03/1004.
Η Ροδιά δεν ήταν πλέον υπηρέτρια και εγκαταστάθηκε σ’ ένα σπίτι πολύ κοντά στο παλάτι και της έδωσε ένα μισθό για αυτήν και το παιδί της. Επειδή όμως ήταν ήδη παντρεμένος και δεν μπορούσε να την παντρευτεί, της βρήκε ένα συνταξιούχο απόστρατο το Θεοδόσιο, σαράντα πέντε χρόνια πιο μεγάλο από τη Ροδιά και την πάντρεψε. Στα μάτια του κόσμου ο μικρός Μιχαήλ δεν ήταν νόθος.
Ο άρχοντας Μιχαήλ παρόλο που πάντρεψε τη Ροδιά, με τον κοντά εβδομηντάρη Θεοδόσιο, συνέχιζε να έχει ερωτικές σχέσεις μαζί της σε πλήρη γνώση του γέροντα συζύγου της.
Ο μικρός Μιχαήλ μεγάλωνε με όλα τα καλά του κόσμου, πήγε σχολείο και μετά τα δεκαοκτώ του, πήγε για δυο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη με έξοδα του Μιχαήλ και γύρισε αξιωματικός του Βυζαντίου με το βαθμό του υπολοχαγού.
Όταν γύρισε στην Ήπειρο ο μικρός Μιχαήλ, ο Θεοδόσιος ο άνδρας της Ροδιάς, είχε πεθάνει καθώς και η γυναίκα του Δεσπότη Μανουήλ-Μιχαήλ.
Ο άρχοντας Μανουήλ-Μιχαήλ είχε αρχίσει και αυτός να γερνάει άλλα φρόντισε να παντρευτεί τη Ροδιά και να αναγνωρίσει και τυπικά το μικρό Μιχαήλ σαν γιο του.
Όπως όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι έτσι και ο Δεσπότης Μανουήλ-Μιχαήλ είχε και αυτός προβλήματα υγείας. Αποφάσισε λοιπόν να παραιτηθεί υπέρ του ανεψιού του Κωνσταντίνου Κομνηνού και να πάει στην Κωνσταντινούπολη, που θα μπορούσε να έχει καλύτερη ιατρική φροντίδα. Κάλεσε λοιπόν τη Ροδιά και της είπε τι είχε αποφασίσει και ότι σκεπτότανε να την πάρει με το μικρό Μιχαήλ να πάνε στην Πόλη. Εκεί μπορούσαν να ζήσουν όλοι μαζί στο αρχοντικό που είχε στο Βόσπορο.
Ο άρχοντας Μανουήλ-Μιχαήλ Κομνηνός, ήταν από μεγάλη και πολύ πλούσια οικογένεια και για την αρχόντισσα Ροδιά δεν θα έλειπε τίποτα και το παιδί της θα είχε μια λαμπρή καριέρα και φυσικά ένα μεγάλο όνομα.
Η Ροδιά δέχθηκε με ευχαρίστηση την πρόταση του άρχοντα.
Ένα πρωινό του 1024 ο άρχοντας Μανουήλ-Μιχαήλ έφευγε για την Κωνσταντινούπολη.
Στο Βυζάντιο ακόμη, ήταν αυτοκράτορας ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος και δεν είχε αντίρρηση για την εγκατάσταση του Μιχαήλ στην Κωνσταντινούπολη, ιδιαίτερα όταν έμαθε πως η υγεία του ήταν κλονισμένη και είχε ανάγκη από συνεχή ιατρική παρακολούθηση.
Όταν εγκαταστάθηκαν, στο αρχοντικό του Μανουήλ-Μιχαήλ, ο μικρός Μιχαήλ ζήτησε ακρόαση από τον αυτοκράτορα σαν γιος του άρχοντα και έδωσε στον αυτοκράτορα Βασίλειο, επιστολή στην οποία ο πατέρας Μανουήλ - Μιχαήλ, ζητούσε από τον αυτοκράτορα να εντάξει το γιο του στην αυτοκρατορική φρουρά.
Η αλήθεια είναι ότι ο γιος Μιχαήλ είχε όλα τα φυσικά προσόντα για μια τέτοια θέση και συγχρόνως είχε παιδεία αξιόλογη για την ηλικία του.
Ο Αυτοκράτορας δεν είχε καμία αντίρρηση και ο γιος Μιχαήλ μέσα σε μια βδομάδα έγινε αξιωματικός της αυτοκρατορικής φρουράς.
Η Ροδιά ήταν ευχαριστημένη από τη νέα της ζωή και ιδιαίτερα για το μέλλον του γιου της, ενός παιδιού που στην ουσία το μεγάλωσε μόνη της.
Ο γιος Μιχαήλ από πολύ μικρός, γνώριζε ότι ήταν γιος του άρχοντα Μιχαήλ και ότι δεν ήταν γιος του Θεοδόσιου.
Ο Νοράν την τελευταία φορά που πήγε στην Πόλη έμαθε από τους παρατρεχάμενους αυλικούς ότι ο Μανουήλ-Μιχαήλ ήταν άρρωστος και είχε αποσυρθεί στο αρχοντικό του στο Βόσπορο με τη γυναίκα του και το μονάκριβο γιο του. Αλλά δεν έδωσε και μεγάλη σημασία διότι δεν γνώριζε ότι η Ροδιά ήταν η γυναίκα του.
Ο καιρός περνούσε και η ζωή στην Κάρυστο ήταν ήσυχη και απλή, αφού ο άρχοντας Χατζηεμμανουήλ και η βασίλισσα Χαρτζάννα φρόντιζαν να μη λείπει τίποτα από όλους τους κατοίκους της Καρύστου. Η πόλη συγκέντρωνε πολλά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με άλλες πόλεις της Εύβοιας και των γειτονικών νησιών.
Η Κάρυστος γύρω στο 1025 διέθετε 14 πλοία που ανήκαν στο λαό της Καρύστου και είχαν την επίβλεψη και τη διοίκηση του τοποτηρητή άρχοντα Χατζηεμμανουήλ. Τα ιδιόκτητα πλοία της Καρύστου είχαν αναλάβει όλο σχεδόν το εμπόριο της πόλης και οι εξαγωγές της ολοένα και μεγάλωναν.
Η επάνδρωση των πλοίων, με πληρώματα έστρεψαν πολλούς νέους προς τα επαγγέλματα της θάλασσας και συγχρόνως ανέπτυξαν καλύτερα και την αλιεία.
Τα πλοία της Καρύστου, είχαν τη δυνατότητα άμεσα να μετατρέπονται σε πολεμικά, ικανά να ναυμαχήσουν με ξένα πλοία που θα επιβουλεύονταν την ασφάλεια και την ανεξαρτησία της πόλης.
Το μόνο πρόβλημα που είχε ο τοποτηρητής και η γυναίκα του, ήταν πότε η κόρη τους, θα διάλεγε ένα σύζυγο. Τα προξενιά ήταν πολλά, από ονομαστούς άρχοντες από πολλές πόλεις της Ελλάδας. Η άρνηση της Χαρτζάννας δεν ήταν πάντοτε εύκολη δουλειά για τον άρχοντα Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος θα ήθελε να δώσει μια λύση σ’ αυτό το πρόβλημα που τον απασχολούσε και προσωπικά. Έπρεπε όμως να δίνει αληθοφανείς απαντήσεις στους υποψήφιους γαμπρούς, χωρίς να τους προσβάλει.
Η Χαρτζάννα έβλεπε πολύ άσχημα το γάμο που θα την ανάγκαζε πιθανόν να φύγει από την Κάρυστο που τη λάτρευε και αφετέρου αυτός που θα συμφωνούσε να μείνει στην Κάρυστο, δεν θα ήταν βασιλιάς, άσχετα αν είχε παντρευτεί βασίλισσα. Έπρεπε λοιπόν ένας ξένος άρχοντας που θα διάλεγε, να μείνει στην Κάρυστο και να γίνει αξιωματούχος της πόλης.
Αυτό το τελευταίο, έκανε τη Χαρτζάννα να φοβάται, μήπως ο ξένος αυτός άρχοντας, δεν θα αγαπούσε πραγματικά την Κάρυστο και θα κοίταζε το δικό του συμφέρον σε βάρος της πόλης.
Πώς λοιπόν να αποφασίσει το γάμο;
Η θετή μητέρα της, η Ελένη, για τη βγάλει από αυτό το δίλημμα τη συμβούλευσε να διαλέξει για σύζυγο ένα άξιο παλικάρι από την Κάρυστο. Η θέση στη διοίκηση που θα έπαιρνε ο «βασιλικός σύζυγος» θα ήταν απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και του τοποτηρητή.
Όλοι είχαν στο μυαλό τους, το Νικόλα Ραιδεστό το γενναίο και όμορφο παλικάρι με τον οποίο είχε αγωνιστεί η βασίλισσα στα εγκαίνια του Κάστρου της Καρύστου. Όταν σε μια οικογενειακή συνάντηση, ο άρχοντας Χατζηεμμανουήλ της το πρότεινε, η Χαρτζάννα δεν έφερε και μεγάλες αντιρρήσεις. Τους παρακάλεσε όμως να της δώσουνε ένα μήνα καιρό, να το σκεφτεί και να τους απαντήσει.
Η αλήθεια είναι, για την Κάρυστο, αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή, επειδή όλοι οι Καρυστινοί αγαπούσαν και εμπιστεύονταν το Νικόλα, ο όποιος σε όλες τις δύσκολές στιγμές έδειξε την αξιοσύνη του και την τυφλή εμπιστοσύνη στη βασίλισσα.
Οι προσωπικοί φίλοι του Νικόλα και γενικά οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του, γνώριζαν ότι ο Νικόλας αγαπούσε κρυφά τη βασίλισσα Χαρτζάννα, αλλά δεν τολμούσε να της εκφράσει την αγάπη του.
Η βασίλισσα Χαρτζάννα, πήγε στη γιαγιά Ελβίρα και της είπε την πρόταση που της έκαναν οι γονείς της. Η Ελβίρα βρήκε την πρόταση πολύ καλή, γιατί το παλικάρι από όλες τις πλευρές ήταν πολύ καλό.
Η Χαρτζάννα τότε, εμπιστεύθηκε τη γιαγιά Ελβίρα και της είπε για την συνάντηση που είχε με το νεραϊδοβασιλιά Αυγερινό και πόσο την είχε γοητεύσει με την ομορφιά του. Στο μυαλό και στην καρδιά της Χαρτζάννας, οποιοσδήποτε άλλος άνδρας συγκρινόμενος με τον Αυγερινό, δεν είχε καμιά ελπίδα να προτιμηθεί.
Η Ελβίρα της είπε:
«Βασίλισσα Χαρτζάννα, αγαπημένο μου παιδί, ο Αυγερινός είναι πνεύμα και αθάνατος, εσύ είσαι άνθρωπος και μάλιστα ξεχωριστός στο γένος των ανθρώπων με υποχρεώσεις στο λαό σου.
«Αν προτιμήσεις τον Αυγερινό, τότε θα χαθείς από το γένος των ανθρώπων πριν την ώρα σου και θα γίνεις μια απλή νεράιδα στο κόσμο των σκιών.
«Ενώ ο Νικόλας είναι άνθρωπος σαν και εσένα και κυρίως θα είναι εδώ. Θα είναι δίπλα σου, στον αγαπημένο σας τόπο και εσύ θα είσαι η λατρεμένη βασίλισσα των συμπατριωτών σου, για να τους διαφεντεύεις και να τους αγαπάς.
«Ακόμη θα βλέπεις τον ήλιο από την ανατολή μέχρι τη δύση, ενώ εκεί δεν ξέρεις αν μπορείς να ορίζεις την ανθρώπινη παρουσία σου.
«Όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και είσαι έτοιμη να φύγεις από τη ζωή και πρέπει να αποχωριστεί το σώμα σου από τη ψυχή σου, ζήτησε να πάς στο νεραϊδοβασίλειο του Αυγερινού και ζήσε δίπλα του για πάντα.
Όσα είπε η γιαγιά Ελβίρα στη Χαρτζάννα, της φάνηκαν λογικά, αλλά και πάλι η Χαρτζάννα δεν βιάστηκε να αποφασίσει. Η βασίλισσα γνώριζε ότι η απόφαση της, ήταν πολύ σοβαρή υπόθεση και σκέφθηκε να τη συζητήσει και με τον Αυγερινό πριν πάρει οριστική απόφαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου